مقدمه: ایجاد یک چارچوب مناسب برای صیانت از حقوق خدمت‌گذاران در برنامه پزشکی خانواده می‌تواند منجر به پیامدهای سلامت مطلوب برای آحاد جامعه شود. بنابراین، هدف این مطالعه تدوین چارچوبی برای حقوق خدمت‌گذاران در برنامه پزشکی خانواده است.

روش کار: مطالعه ترکیبی حاضر در دو مرحله انجام شده است: ابتدا مقالات منتشرشده مرتبط با حقوق خدمت‌گذاران در برنامه پزشکی خانواده ایران از سال 1384 تا 1401 به زبان‌های فارسی و انگلیسی بررسی شد. سپس با اخذ نظر 7 متخصص در حوزه‌های اقتصاد، سیاست‌گذاری و مدیریت سلامت، سند اولیه حقوق خدمت‌گذاران تدوین و نهایی شد.

یافته‌ها: متن دو مطالعه یافت‌شده به‌دقت بررسی شد. در این مرحله سه حق نیازهای ارتباطی بین فردی، جبران خدمت و امکانات و تسهیلات رفاهی شناسایی شد. در مرحله بعد، با استفاده از نظرات متخصصین، دوازده حق در قالب سه دسته کلی برخورداری از شغل مناسب، برخورداری از قرارداد منصفانه و حفظ شأن و احترام برای خدمت‌گذاران برنامه پزشکی خانواده در نظر گرفته شد. مصادیق جزئی‌تر حقوق شامل تناسب بین شرح شغل با شاغل، وجود فضای فیزیکی مناسب، وجود شرایط کاری مناسب، فضای روانی و احساسی مناسب، امنیت شغلی، پرداخت مالی مکفی، منزلت و معاش، وجود فرصت‌های کاری انعطاف‌پذیر، برابری و عدالت، رفتار محترمانه، حفظ حریم خصوصی و اظهارنظر و شکایت می‌باشد.

نتیجه‌گیری: شناخت و حمایت از حقوق خدمت‌گذاران در برنامه پزشکی خانواده می‌تواند موجب ماندگاری بیشتر پزشکان در برنامه شود و از هدررفت منابع مالی برای جذب منابع انسانی جلوگیری کند. همچنین، با رعایت حقوق خدمت‌گذاران، کیفیت خدمات، تداوم مراقبت و رضایت بیماران بیشتر خواهد شد.