مقدمه: بدون تردید هیچ نظام مراقبتی بهداشتی نه توانسته و نه می‌تواند همه نیازهای فرد و جامعه را با زیرمجموعه گسترده آن برآورده کند. به همین دلیل اولویت‌بندی نیازها ضرورت می‌یابد. نیازسنجی به معنی ترجیح مطلق یک نیاز بر نیاز دیگر نیست؛ بلکه تشخیص مهم‌ترین نیازها، تعیین نقاط اشتراک نیازها و سنجش نسبت توجه به هر نیاز در هدف‌گذاری برنامه‌های سلامت است. این مطالعه با هدف ارزیابی نیازهای روانی- عاطفی دختران نوجوان انجام شد.

  روش کار: در این مطالعه مقطعی، 2010 دختر دانش‌آموز مقاطع راهنمایی و متوسطه استان مازندران، طی نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای وارد مطالعه شدند. نیازهای روانی- عاطفی مشارکت‌کنندگان به کمک پرسشنامه نیازهای سلامت دختران نوجوان که ابزاری روان‌سنجی شده مطابق با فرهنگ ایرانی می‌باشد، به روش خود اظهاری توسط مشارکت‌کنندگان بررسی گردید. داده‌های به دست آمده با استفاده از روش‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل، آنالیز واریانس یک‌طرفه و آنالیز رگرسیون چندگانه تحلیل شدند.

  یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار نمره نیازهای روانی- عاطفی مشارکت‌کنندگان 23/14 ±83/35% بود. همچنین میانگین نمره نیازهای نوجوانان شهری (14 ±85/36%) به طور معناداری از نوجوانان روستایی (99/14 ±82/24%) بالاتر بود (001/0 > p ). در این مطالعه بین نمره نیازهای روانی- عاطفی نوجوانان با سن آنان(001/0> (p و مدرک تحصیلی مادرانشان (03/0 = p ) ارتباط معنادار آماری وجود داشت.

  نتیجه‌گیری: نیازسنجی، مبتنی بر تبیین فاصله بین وضع مطلوب و وضع موجود به عنوان یک روش ضروری جهت کشف ابعاد مختلف نیازهای سلامت روانی- عاطفی دختران نوجوان و اولویت‌بندی موضوعی آن پیشنهاد می‌گردد.