مقدمه: با توجه به اهمیت رو به افزایش درمان‌های معنوی و طبق برخی از گزارش‌ها که اثربخشی درمان‌های معنوی را مقدم بر درمان‌های مرسوم قبلی بیماران معتاد دانسته‌اند، هدف اصلی این پژوهش، بررسی اثر یک نوع درمان معنوی گروهی می‌باشد.

  روش کار: در این کارآزمایی بالینی، 61 فرد وابسته به مواد اپیوئیدی مورد بررسی قرار گرفتند. مراجعین به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه مداخله، به مدت هشت هفته تحت درمان معنوی گروهی دانشگاه یل قرار گرفتند. تست ادراری مورفین برای همه مراجعین به صورت هفتگی انجام شد و نیز قبل، حین و بعد از اتمام طرح، همگی مراجعین با تست افسردگی بک، تست اضطراب بک و تست کیفیت زندگی مورد سنجش قرار گرفتند.

  یافته‌ها: بیماران همگی مرد بودند و میانگین سن آنها 05/32 سال بود. از نظر سطح معناداری بین دو گروه مداخله و کنترل، افسردگی (002/0 p> ) ، اضطراب (001/0 p> ) و کیفیت زندگی (001/0 ،01/0 p> ) ، نسبت به حالت پایه بهبود پیدا کرد؛ به طوری که هر سه تست معنادار بود. تست مورفین اگرچه روند رو به بهبود را نشان داد، در مقایسه با گروه کنترل معنادار نبود (75/0 p< ).

  نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که روش درمان معنوی گروهی، موجب کاهش مشکلات روانی نظیر افسردگی و اضطراب شده و کیفیت زندگی را بهبود می‌بخشد و روند منفی شدن تست مورفین را تسریع می‌کند.