مقدمه: قابلیت استفاده سیستم اطلاعاتی، میزانی است که یک سیستم بتواند با حفظ کارآیی، اثربخشی و رضایتمندی برای رسیدن به اهداف ویژه، مورد استفاده کاربران خاص قرار گیرد. هدف این پژوهش ارزیابی میزان قابلیت استفاده سیستم اطلاعاتی با توجه به هفت اصل قسمت دهم استاندارد ایزومتریک 9241 است.

  روش کار: در این پژوهش توصیفی- مقطعی، ابتدا بیمارستان‌های دارای شرکت‌های ارایه‌دهنده سیستم‌های اطلاعات بیمارستانی شناسایی شدند. جهت بررسی قابلیت استفاده از سیستم‌های اطلاعات بیمارستانی، از پرسشنامه استاندارد ایزومتریک 9241، قسمت دهم، که دارای 75 سؤال بود، استفاده شد. در این پرسشنامه 7 اصل شامل تناسب برای انجام وظایف، خود توصیفی، قابلیت کنترل، تحمل خطا، مناسب بودن برای شخصی‌سازی، مناسب برای یادگیری و تطابق با "انتظارات کاربر بررسی می‌شود. برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS و جهت بررسی معیارهای مورد نظر در نرم‌افزار HIS از آزمون توصیفی (میانگین، درصد و فراوانی) استفاده شد.

  یافته‌ها: میانگین معیارهای میزان تناسب سیستم‌های اطلاعاتی برای انجام وظیفه 04/3، خود توصیف‌کنندگی 86/2، قابلیت کنترل 09/3، تطابق با انتظارات 14/3 (بیشترین امتیاز)، تحمل خطا 95/2، مناسب برای شخصی‌سازی 57/2 (کمترین امتیاز)، و تناسب برای یادگیری 97/2 بود.

  نتیجه‌گیری: شرکت‌های توسعه‌دهنده سیستم‌های اطلاعات بیمارستانی در ایران باید به قابلیت‌هایی مانند امکان تغییر فرم‌ها، صفحات نمایشی و منوها طبق سلیقه کاربر، سازگاری نرم‌افزار با سطح مهارت و دانش کاربر، تنظیم مقدار اطلاعات نمایش داده شده در صفحه، امکان تغییر عنوان دستورات و موضوعات و کارها طبق مجموعه لغات کاربر، تنظیم پارامترهای ابزار ورودی طبق نیاز کاربر و هماهنگی زمان‌های پاسخگویی نرم‌افزار با سرعت کار توجه بیشتری کنند.