مقدمه: مدت اقامت در بیمارستان شاخص مهمی است که امروزه به طور وسیع برای تحلیل میزان استفاده از خدمات و کارآیی و عملکرد فعالیت‌های بیمارستانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. هدف این پژوهش بررسی عوامل مؤثر بر مدت اقامت بیماران در بیمارستان‌های دولتی استان لرستان می‌باشد.

روش‌کـار: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی و مقطعی است. نمونه‌های پژوهش (پرونده 662 بیمار بستری) به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شد. داده‌های مورد نیاز از پرونده‌ بیماران بستری شده در سال 1385 استخراج شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری T-test و One-way ANOVA و جهت بررسی تأثیر هم‌زمان متغیرهای مستقل بر میانگین مدت بستری از آنالیز رگرسیون استفاده شد.

یافته‌ها: میانگین مدت اقامت در بیمارستان‌های دولتی استان لرستان در سال 1385،03/3 ±34/4 روز بود. فاکتورهای سن، جنسیت، وضعیت تأهل، محل سکونت، شغل، نوع ارجاع، نوع بیمه، علل بستری، و وضعیت هنگام ترخیص بر میانگین مدت بستری مؤثر بود. با افزایش سن میانگین مدت بستری بیشتر می‌شود. همچنین میانگین مدت اقامت در مردان بیشتر از زنان است و در افراد با وضعیت بهبودی و بهبودی نسبی هنگام ترخیص، میانگین مدت اقامت کوتاه‌تر است.

نتیجه‌گیری: با استفاده از اطلاعات حاصل از تحلیل شاخص مدت اقامت بیمار در بیمارستان‌ها می‌توان به هدف تخصیص بهتر منابع و تخت‌های بیمارستانی و بهره‌وری بهینه از تخت‌های موجود دست یافت. با توجه به یافته‌های این مطالعه، اقداماتی جهت کاهش حضور بیماران مسن در بیمارستان از طریق توسعه مراقبت در منزل و خانه‌های پرستاری پیشنهاد می‌شود. برقراری نظام ارجاع و استقرار پزشک خانواده در شهرها نیز به تشخیص سریع‌تر بیماری‌ها، کوتاه‌تر شدن دوره درمان و کاهش اقامت‌های غیرضروری در بیمارستان کمک خواهد کرد.