مقدمه: اخیراً، شیوع نزدیک‌بینی در دوران کودکی و نوجوانی افزایش یافته است. شیوه ابتدایی زندگی، از جمله الگوی تغذیه با شیر مادر در دوران شیرخوارگی از عوامل مؤثر بر این امر پیشنهاد شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط میان الگوی تغذیه با شیر مادر و نزدیک‌بینی در کودکان 7 -6 ساله شهر تهران اجرا شد.

روش کار: 245 کودک که نزدیک‌بینی به تازگی در آنها تشخیص داده شده بود (گروه مورد) و 245 کودک بدون نزدیک‌بینی (شاهد) در مطالعه وارد شدند. اندازه‌گیری‌های تن‌سنجی و آزمون هوشی ریون اجرا شد. والدین کودکان پرسشنامه بسامد خوراک (FFQ) ، پرسشنامه تغذیه با شیر مادر و پرسشنامه عوامل خطر نزدیک‌بینی را تکمیل کردند. نسبت شانس برای الگوی تغذیه با شیر مادر و دیگر عوامل خطر احتمالی نزدیک‌بینی محاسبه شد.

یافته‌ها: تغذیه انحصاری با شیر مادر به مدت 6 ماه و تغذیه با شیر مادر به مدت 12 ماه یا بیشتر، پس از تعدیل با سایر عوامل خطر با کاهش خطر نزدیک‌بینی مرتبط بودند و نسبت شانس (حدود اطمینان95%) آنها به ترتیب 17/0 (96/0 -03/0) و 14/0 (74/0 -03/0) بود. میزان دریافت کربوهیدرات تصفیه‌شده 07/2 (21/4 -02/1)، داشتن اضافه وزن 20/2 (64/4 -05/1)، تعداد خواهر و برادر 28/0 (59/0 -13/0)، فاصله با تلویزیون 14/0 (29/0 -06/0) و فاصله با رایانه قبل از آگاهی از نزدیک‌بینی کودک 32/0 (76/0 -14/0)، وجود نزدیک‌بینی در حداقل یکی از والدین 91/6 (34/14 -33/3)، سن مادر در هنگام تولد کودک 24/0 (64/0 -09/0) و سطح تحصیلات مادر 65/2 (56/5 -26/1)، به صورت مستقل با نزدیک‌بینی مرتبط بودند.

نتیجه‌گیری: تغذیه انحصاری با شیر مادر به مدت 6 ماه و تغذیه با شیر مادر به مدت 12 ماه یا بیشتر، پس از کنترل دیگر عوامل خطر، با کاهش خطر نزدیک‌بینی در کودکان 7 -6 ساله مرتبط می‌باشند. مطالعات بیشتر به منظور تعیین اثر تغذیه بلندمدت با شیر مادر بر نزدیک‌بینی دوران کودکی توصیه می‌شود.