مقدمه: تغییرات فصلی و روزانه مرگ‌و‌میر ارتباط مستقیمی با دما دارد. کاهش و افزایش دما سهم عمده‌ای بر میزان مرگ ومیر داشته و اثر استرس‌زای دما بر تعداد فوت‌شدگان یکی از عوامل افزایش مرگ‌و‌میر می‌باشد.کمیت‌سازی ارتباط بین مرگ‌ومیر روزانه و دما به عنوان یک خط مشی اساسی جهت افزایش دقت سیستم‌های هشدار کاهش یا افزایش دما سودمند می‌باشد.
هدف این تحقیق بررسی ارتباط بین دما با تعداد فوت‌شدگان شهر تهران طی دوره (2002 - 2005) و تعیین دمای حداقل مرگ‌و‌میر( TMM ) تهران می‌باشد.

روش کـار: در این تحقیق که از نوع توصیفی و تحلیلی می‌باشد با استفاده از روش‌های آماری به بررسی و تجزیه و تحلیل ارتباط بین تعداد فوت‌شدگان به صورت کلی و به تفکیک بیماری‌های قلبی- عروقی، تنفسی و سکته مغزی با دما پرداخته شده است. جمعیت مورد بررسی جامعه آماری مرگ‌و‌میر شهر تهران می‌باشد که یک نمونه 4 ساله از آمار مرگ‌و‌میر روزانه بین سال‌های 2000 تا 2005 انتخاب شده است.

یافته‌ها: ارتباط بین تعداد فوت‌شدگان روزانه با میانگین دمای روزانه طی سال‌های 2002 تا 2005 به صورت V شکل می‌باشد و دمای حداقل مرگ‌ومیر ( TMM ) برای تهران ^{C °} 5/28 محاسبه شده است. هرچقدر دما کمتر یا بیشتر از دمای حداقل مرگ‌و‌میر باشد میزان مرگ‌و‌میر افزایش می‌یابد و بین دما با تعداد فوت‌شدگان رابطه همبستگی معنادار و قوی به ویژه بین میانگین ماهانه وجود دارد. ضریب تعیین بین آنها 76/0در سطح اطمینان 99% می‌باشد.

نتیجه‌گیری: بیشترین تعداد فوت‌شدگان در ماه‌های سرد سال (دسامبر، ژانویه و فوریه) بوده است. به این صورت که هر چقدر دما کاهش یافته میزان مرگ‌و‌میر افزایش یافته است. افزایش تعداد فوت‌شدگان ناشی از بیماری‌های قلبی- عروقی، تنفسی و سکته مغزی در ماه‌های سرد سال گویای این امر می‌باشد. در بین مناطق 22گانه تهران مناطق9‏، 6 و 12 بیشترین تعداد مرگ‌ومیر را به خود اختصاص داده‌اند.