مقدمه: درمورد درمان کیست هیداتید کبد تا کنون تعداد زیادی از روش‌های جراحی و غیرجراحی مطرح گردیده است.برای چندین دهه روش‌های جراحی محافظه‌کارانه و یا رادیکال تنها درمان شناخته شده این بیماری بود. دسترسی به داروهایی که می‌تواند تأثیر قابل ملاحظه‌ای بر اکینوکوکوس گرانولوزوس داشته باشد این امکان را فراهم ساخت که بتوان با استفاده از سونوگرافی و سی‌تی‌اسکن با روش خالی کردن و تزریق ماده کشنده اسکولکس ودوباره تخلیه کردن از راه پوست یا PAIR کیست هیداتید را درمان کرد. هدف از این مطالعه مقایسه روش‌های درمانی قدیمی‌تر نسبت به روش‌های نوین در درمان کیست هیداتید کبد می‌باشد.

روش کار: بررسی گسترده در MEDLINE ، Chohran Library ، (WOS) Web of Science ، ScienceDirect ، با کلمات کلیدی تخلیه و تزریق مجدد از طریق پوست، کیست اکینوکوکوسی، آلبندازول، کیست هیداتید کبدی، متاآنالیز و کارآزمایی کنترل شده تصادفی در طی سه دهه اخیر انجام شد.

یافته‌ها: 307 مطالعه در مورد درمان‌های مختلف کیست هیداتید کبد موجود بود. این مطالعات غالباً در تعداد قابل توجهی از بیماران کیست هیداتید انجام شده و در مقالات: پژوهشی، گزارش موردی، مروری، کارآزمایی کنترل‌شده تصادفی ارایه شده است. روش‌های درمانی مورد بررسی قرار گرفته علاوه بر درمان‌های جراحی مرسوم به ارزیابی میزان کارایی استفاده از درمان‌های دارویی و نیز استفاده از PAIR می‌پردازد.

نتیجه‌گیری: اگر چه جراحی با تکنیک‌های متنوع با هدف ریشه‌کنی کامل کیست و پیشگیری از عود از روش‌های اساسی درمان محسوب می‌شود،امروزه روش‌های درمانی از طریق پوست و روش‌های کمتر تهاجمی رو به پیشرفت است. به نظر می‌رسد PAIR همراه با آلبندازول نسبت به جراحی دارای کاربرد کلینیکی بالاتر و نیز عوارض جزیی یا کلی، موربیدیتی و عود پایین‌تر در بسیاری از موارد کیست هیداتید بوده است. PAIR علاوه بر این که در پیگیری طولانی‌مدت بیماران با عود کمتری نسبت به درمان‌های جراحی همراه بوده است، از لحاظ موربیدیتی ومورتالیتی کمتر و مدت بستری کوتاه‌تر روشی ارجح محسوب می‌گردد. جراحی در مواردی که PAIR قابل انجام نبوده و یا عوارض مطرح است پیشنهاد می‌شود. استفاده از داروها پیش و پس از هر روش مداخله‌ای از عود و پراکندگی کیست می‌کاهد.