BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://hakim.tums.ac.ir/article-1-384-fa.html
هدف: هدف این مطالعه، تعیین نتایج درمان جراحی و غیرجراحی و همچنین زمان مداخله آن در ارتباط با بهبود عصبی به‌دنبال آسیب نخاعی بود.
روش کار: یک مطالعه هم گروهی تاریخی از بیماران با ضایعه نخاعی C1 تا L 1 صورت گرفت. بررسی شامل 50 بیمار واجد شرایط بود . نتایج عصبی و عملکردی از زمان پذیرش در بیمارستان تا آخرین پیگیری ثبت می شد . اطلاعاتی از قبیل سن، سطح ضایعه، معاینه عصبی بر حسب سیستم درجه‌بندی فرانکل، انجام جراحی، مکانیسم رفع فشار نخاعی مرتبط با زمان و نمره شاخص حرکتی ثبت می شد. محاسبات آماری با استفاده از توزیع پراکندگی، آزمون مجذور کای و آزمون همبستگی نسبی همراه با همبستگی اسپیرمن ان جام شد .
یافته‌ها: ارتباط قابل توجهی در بهبود عصبی میان گروه های جراحی شده و جراحی نشده وجود نداشت. همچنین به‌نظر نمی رسد زمان مداخله جراحی به جز در موارد ضایعه نخاعی گردنی در میزان بهبود حرکتی سودمند باشد. بهبود بیشتری در عملکرد حرکتی بدون در نظر گرفتن نوع درمان یا زمان جراحی در بیماران با ضایعه نخاعی ناکامل وجود داشت (020/0 = p ). عوارض مرتبط با ضایعه نخاعی در هر دو گروه جراحی شده و نشده مشابه بودند.
نتیجه‌گیری: به‌نظر نمی رسد جراحی در بهبود حرکتی سودمند باشد. برای ارزیابی قطعی نقش جراحی در بیماران نخاعی یک کار آ زمایی بالینی تصادفی کنترل شده توصیه می گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
