مقدمه: درماتوفیت‌ها گروه تخصص یافته‌ای از قارچ‌های کراتینوفیلیک هستند که قادر به تهاجم در نواحی غیرزنده شاخی پوست تحت عنوان استراتوم کورنئوم می‌باشند. در تحقیق حاضر، اثرات ضد قارچی دو داروی تربینافین وگریزئوفولوین بر علیه استرین‌های استاندارد و بومی درماتوفیت‌ها در شرایط آزمایشگاهی بررسی گردید.

روش‌‌کار: روش تهیه رقت در آگار جهت تعیین فعالیت ضد‌قارچی ترکیبات فوق الذکر مورد استفاده قرار گرفت. استرین‌های قارچی در حضور غلظت‌‌های مختلف ترکیبات مذکور در محیط سابورو دکستروز آگار کشت داده شدند و مقادیر MIC و MFC هر یک از آنها به طور جداگانه تعیین شد.

یافته‌ها: تمامی ترکیبات مورد استفاده، رشد کلیه درماتوفیت‌ها را از طریق وابسته به غلظت مهار کردند. مقادیر MIC تربینافین و گریزئوفولوین برای تمامی درماتوفیت‌های تحت بررسی به ترتیب در محدوده 165/0-005/0 میکروگرم در میلی‌لیتر و 5/12-78/0 میکروگرم در میلی‌لیتر محاسبه شد. مقادیر MFC ترکیبات مذکور نیز به ترتیب برابر 33/0 میکرو‌گرم در میلی‌لیتر و 200-25 میکرو‌گرم در میلی‌لیتر تعیین شد.

نتیجه‌گیری: براساس نتایج بدست آمده در تحقیق حاضر، تربینافین بیشترین تاثیر ضد‌قارچی را بر علیه میکروسپوروم کانیس 1-MC و میکروسپوروم جیپسئوم5070 PTCC نشان داد؛ در حالی که حداکثر فعالیت گریزئوفولوین بر علیه میکروسپوروم کانیس 1-MC و اپیدرموفیتون فلوکوزوم 1-EF گزارش گردید. در مجموع حداقل غلظت کشندگی داروی تربینافین در غلظت 165/0 میکروگرم در میلی‌لیتر محاسبه شد و دارو فعالیت ضد‌قارچی مناسبی را در غلظت‌های بسیار پایین‌تر در مقایسه با گریزئوفولوین علیه درماتوفیت‌های تحت مطالعه شامل تریکوفیتون منتاگروفایتس، تریکوفیتون روبروم، میکروسپوروم جیپسؤم و اپیدرموفیتون فلوکوزوم نشان دادند.