مقدمه: تشخیص آزمایشگاهی توبرکولوزیس بر پایه آزمایش مستقیم و کشت می‌باشد. مشکل عمده، زمان‌بر بودن کشت مایکوباکتریوم توبرکولوزیس است. هدف از این مطالعه مقایسه سه روش آزمایشگاهی لام مستقیم، کشت و PCR برای تشخیص توبرکولوز بود.

روش‌کار: تعداد 100 نمونه بالینی از مرکز پزشکی ملاهادی سبزواری در اصفهان گردآوری شد.PCR با استفاده از آغازگرهای MT1 وMT2 انجام شد که این آغازگرها DNA تمام سویه‌های مجموعه میکوباکتریوم توبرکولوزیس (میکوباکتریوم توبرکولوزیس، میکوباکتریوم آفریکانوم، میکوباکتریوم میکروتی و میکوباکتریوم بوویس) را تکثیر داد. آغازگرها یک محصول PCR حاوی 225 جفت باز را بوجود آوردند. همچنین یک PCR-ELISA در مورد بعضی از نمونه‌های بالینی انجام شد. محصول PCR از طریق یک شناساگر بیوتنیله شده به استرپتاویدین پوشش داده شده روی چاهک متصل شد و آنگاه به کمک آنتی‌کر دیگوکسیژنین و آنزیم متصل به آن شناسایی شد.

نتایج: از 50 فرد گروه کنترل هیچکدام PCR مثبت نداشتند. درحالی‌که در میان 50 فرد بیمار، 48 نفر PCR مثبت و 2 نفر PCR منفی داشتند. بنابراین حساسیت کشت، لام مستقیم و PCR به‌ترتیب 88%، 82% و96% بود.

نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این تحقیق مشخص می‌شود که حساسیت PCR بیشتر از کشت و لام مستقیم است.