مقدمه: میزان مرگ ومیر نوزادن یکی از مهمترین شاخص های سلامت جامعه است. به نظر می رسد حضور مستمر پزشک متخصص در بخش های ویژه نوزادان در ارتقاء شاخص های عملکردی بخش نوزادان موثر باشد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه علل بستری و میزان مرگ و میر نوزادان در بخش نوزادان قبل و بعد از اجرای مقیمی پزشکان بود.
روش کار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در دو بازه زمانی قبل و بعد از اجرای طرح مقیمی، به صورت مقطعی در بخش نوزادان بیمارستان پاستور بم انجام شد. اطلاعات 1219 نوزاد با مراجعه به پرونده ایشان استخراج و تأثیر اجرای طرح مقیمی در تحول نظام سلامت بر میزان مرگ و میر و بستری نوزادان مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: نتایج اختلاف معنی داری بین میزان بستری قبل (601 نفر) و بعد (618 نفر) از اجرای طرح را نشان نداد. همچنین تفاوت معنی داری در دریافت سورفاکتانت نوزادان قبل و بعد از اجرای طرح نشان داده نشد(P= 0.15). اختلاف معنی داری بین نوزادان بستری شده در دو بازه زمانی مورد مطالعه از نظر انجام تهویه تهاجمی و غیر تهاجمی نیز وجود نداشت (P> 0.05)، هرچند تعداد تهویه های غیر تهاجمی بعد از اجرای طرح 20درصد افزایش یافته بود. نتایج نشان داد میزان مرگ و میر بعد از اجرای طرح مقیمی به صورت معنی داری بیش از 50 درصد کاهش یافته است (از 36 به 17 نفر)(P= 0.02).
نتیجه گیری: اجرای طرح مقیمی سبب کاهش موارد مرگ و میر و بستری نوزادان و نیز انتخاب روش های درمانی کم هزینه و موثرتر شده. با حضور مستمر پزشکان متخصص در بخش های ویژه نوزادان می توان یکی از مهمترین شاخص های سلامتی و بهداشت جامعه را بهبود بخشید.