Ethics code: IR.IUMS.REC.1399.1016
1- دکترای تخصصی در رشته آموزش بهداشت، مرکز تحقیقات ارتقای سلامت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران. ، dehdarit@yahoo.com
2- کارشناسی ارشد در رشته آموزش جامعه نگر در نظام سلامت، گروه آموزش و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
چکیده: (825 مشاهده)
مقدمه: در ایران، گرایش به داشتن تکفرزند افزایش یافته است. هدف مطالعه حاضر، تبیین تجارب والدین شهر دلیجان در زمینه تکفرزندی بود.
روش کار: تحقیق کیفی حاضر در سال 1399 انجام شد. نقطه شروع نمونهگیری از بین پروندههای موجود در مراکز جامع خدمات سلامت شهر دلیجان بود که تکفرزندی ارادی داشتند و سن مادر خانواده بالای 35 سال بود. برای کسب حداکثر تنوع در دادهها و به دست آوردن بینش عمیق از تجارب افراد، سعی شد با والدین با گروههای سنی، جنسی، تحصیلی و شغلی مختلف مصاحبه شود. 30 مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته انجام شد. از شرکتکنندگان (18 زن و 12 مرد) درخصوص تجارب آنها در زمینه تکفرزندی سوال شد. تجزیه و تحلیل دادهها پس از هر مصاحبه شروع و تا اشباع اطلاعاتی ادامه مییافت. دادهها با روش تجزیه و تحلیل محتوایی (از نوع Conventional) تحلیل شدند. برای افزایش روایی و پایایی یافتهها، از روشهای پیشنهادی لینکن و کوبا (شامل درگیری دائمی و مستمر با مخاطبان، بازنگری اعضا، بازنگری ناظران و رسیدن به اشباع دادهها) استفاده شد.
یافتهها: میانگین سن شرکتکنندگان 7/41 سال با انحراف معیار 5/5 بود. عوامل زمینهساز تکفرزندی با 5 زیرطبقه شامل علل خانوادگی، علل جسمانی، تجارب قبلی منفی، علل روانشناختی، علل اجتماعی- اقتصادی و موازنه تصمیمگیری با 2 زیر طبقه شامل مزیتهای درک شده و معایب درک شده تکفرزندی، به عنوان تجارب افراد ظهور یافتند.
نتیجهگیری: مشخص شدن تجارب والدین تکفرزند میتواند نوعی نیازسنجی در راستای طراحی مداخلات برای افزایش گرایش زوجین به فرزندآوری باشد.
واژگان کلیدی: مطالعه کیفی، تجارب، تکفرزندی
شمارهی مقاله: 2
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1400/7/16 | پذیرش: 1400/4/10 | انتشار: 1400/4/10