دوره 23، شماره 2 - ( تابستان 1399 )
جلد 23 شماره 2 صفحات 178-170 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Garshasbi S, Saffarinia M, Emami Razavi S H. Effect of Clinical Professors’ Professionalism on Trust Formation in Resident and Fellow Students at Tehran University of Medical Sciences. Hakim 2020; 23 (2) :170-178
URL: http://hakim.tums.ac.ir/article-1-2067-fa.html
URL: http://hakim.tums.ac.ir/article-1-2067-fa.html
گرشاسبی سیما، صفاری نیا مجید، امامی رضوی حسن. تاثیر حرفه‌ای‌گرایی اساتید بالینی بر اعتمادسازی میان دستیاران تخصصی و فوق‌تخصصی دانشگاه
علوم پزشکی تهران. تحقیقات نظام سلامت حکیم. 1399; 23 (2) :170-178
سیما گرشاسبی* 
1، مجید صفاری نیا2 ، حسن امامی رضوی3
1، مجید صفاری نیا2 ، حسن امامی رضوی3
1- دانشجوی دکتری تخصصی روان‌شناسی سلامت، گروه روان‌شناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران. /پژوهشگر مرکز تحقیقات ضایعات مغزی و نخاعی، پژوهشکده‌ی علوم اعصاب (بازتوانی عصبی)، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران. ، sima_garshasbi@yahoo.com
2- دکتری تخصصی روان‌شناسی، استاد گروه روان‌شناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
3- دکتری تخصصی جراحی عمومی، استاد مرکز تحقیقات ضایعات مغزی و نخاعی، پژوهشکده‌ی علوم اعصاب (بازتوانی عصبی)، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران. /دکتری تخصصی جراحی عمومی، استاد گروه جراحی عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
2- دکتری تخصصی روان‌شناسی، استاد گروه روان‌شناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
3- دکتری تخصصی جراحی عمومی، استاد مرکز تحقیقات ضایعات مغزی و نخاعی، پژوهشکده‌ی علوم اعصاب (بازتوانی عصبی)، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران. /دکتری تخصصی جراحی عمومی، استاد گروه جراحی عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
چکیده: (632 مشاهده)
مقدمه: مهارت و دانش بالینی، مهارت‌های ارتباطی قابل‌قبول و درک صحیح اخلاق، اساس حرفه‌ای‌گرایی را تشکیل می‌دهند. هرچند حرفه‌ای‌گرایی در اقدامات پزشکی ضروری است، اما کمی‌کردن آن آسان نمی‌باشد. در مطالعه‌ی حاضر، نظر دستیاران آموزشی درباره‌ی رفتارهای حرفه‌ای‌گرایی اساتیدشان مورد بررسی قرار‌گرفت.
روش کار: مطالعه‌ی توصیفی-مقطعی حاضر در سال 1392 در دانشگاه علوم پزشکی تهران با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌بندی‌شده روی دستیاران تخصصی و فوق‌تخصصی انجام‌گرفت. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌ی سنجش حرفه‌ای‌گرایی آموزش بالینی به‌روش بیتون، مشتمل بر چهار حوزه، جمع‌آوری و مورد بررسی قرار‌گرفت. نتایج به‌دست‌آمده با استفاده از روش آماری استنباطی-توصیفی مقایسه و پایایی آن با آزمون آلفای کرونباخ (88/.≤)، به‌عنوان معیار پایایی، سنجش شد. همچنین، سنجش روایی با استفاده از آزمون‌های آماری ضریب همبستگی و کای اسکور انجام‌شد.
یافته‌ها: نمره‌ی حرفه‌ای‌گرایی اساتید بالینی به‌طور میانگین 84/28±35/60% بود و از نظر دستیاران و فلوشیپ‌ها، 44-40% از اساتید بالینی، حرفه‌ای‌گرایی مناسبی نداشتند.
نتیجه‌گیری: از نظر دستیاران، رفتار حرفه‌ای‌گرایانه‌ی اساتید در حد متوسط است و مصادیق حرفه‌ای‌گرایی به‌طور متوسط رعایت می‌شود. آموزش مصادیق حرفه‌ای‌گرایی به پزشکان و همین‌طور سایر اعضای گروه پزشکی می‌تواند راهکار مناسبی برای ایجاد، حفظ و ارتقای اعتماد اجتماعی در رابطه‌ی میان بیمار و گروه درمان باشد؛ بنابراین به مدیریت صحیح بیمار کمک شایانی نموده، نقش ارزنده‌ای در حفظ و ارتقای سلامت عمومی و کاهش هزینه‌ها ایفا می‌کند.
روش کار: مطالعه‌ی توصیفی-مقطعی حاضر در سال 1392 در دانشگاه علوم پزشکی تهران با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌بندی‌شده روی دستیاران تخصصی و فوق‌تخصصی انجام‌گرفت. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌ی سنجش حرفه‌ای‌گرایی آموزش بالینی به‌روش بیتون، مشتمل بر چهار حوزه، جمع‌آوری و مورد بررسی قرار‌گرفت. نتایج به‌دست‌آمده با استفاده از روش آماری استنباطی-توصیفی مقایسه و پایایی آن با آزمون آلفای کرونباخ (88/.≤)، به‌عنوان معیار پایایی، سنجش شد. همچنین، سنجش روایی با استفاده از آزمون‌های آماری ضریب همبستگی و کای اسکور انجام‌شد.
یافته‌ها: نمره‌ی حرفه‌ای‌گرایی اساتید بالینی به‌طور میانگین 84/28±35/60% بود و از نظر دستیاران و فلوشیپ‌ها، 44-40% از اساتید بالینی، حرفه‌ای‌گرایی مناسبی نداشتند.
نتیجه‌گیری: از نظر دستیاران، رفتار حرفه‌ای‌گرایانه‌ی اساتید در حد متوسط است و مصادیق حرفه‌ای‌گرایی به‌طور متوسط رعایت می‌شود. آموزش مصادیق حرفه‌ای‌گرایی به پزشکان و همین‌طور سایر اعضای گروه پزشکی می‌تواند راهکار مناسبی برای ایجاد، حفظ و ارتقای اعتماد اجتماعی در رابطه‌ی میان بیمار و گروه درمان باشد؛ بنابراین به مدیریت صحیح بیمار کمک شایانی نموده، نقش ارزنده‌ای در حفظ و ارتقای سلامت عمومی و کاهش هزینه‌ها ایفا می‌کند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
