akhavanbehbahani A, Moosavy Khatat M. Legislative Initiatives in the Health Sector: A Comparative Study of Ten Legislative Terms in the Islamic Parliament of Iran. Hakim 2020; 23 (3) :282-293
URL:
http://hakim.tums.ac.ir/article-1-2028-fa.html
اخوان بهبهانی علی، موسوی خطاط سید محمد. ابتکار قانونگذاری در بخش سلامت: مطالعه تطبیقی ده دوره قانونگذاری در مجلس شورای اسلامی ایران. تحقیقات نظام سلامت حکیم. 1399; 23 (3) :282-293
URL: http://hakim.tums.ac.ir/article-1-2028-fa.html
1- مربی گروه بهداشت و درمان، مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، تهران، ایران. ، alakhavan@gmail.com
2- دانشجوی دکترای سلامت و رفاه، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران.
چکیده: (644 مشاهده)
مقدمه: قانون ابزاری مهم برای تحقق سیاستهای حوزه سلامت است و بسیار مهم است که قانونگذاری در این حوزه، طبق رویههای «قانونگذاری خوب» صورت پذیرد. براساس تشریفات قانونگذاری در ایران، ابتکار قانونگذاری در تقدیم لایحه از سوی دولت و طرح از سوی مجلس صورت میگیرد. هدف این مطالعه بررسی قوانین مصوب حوزه سلامت از منظر ابتکار قانونگذاری است.
روش کار: پژوهش حاضر مطالعهای تطبیقی بوده و محیط پژوهش مشتمل بر ده دوره مجلس شورای اسلامی است. قوانین مصوب، طرحها و لوایح ارائه شده در هر دوره مجلس شورای اسلامی احصا و استخراج شدند و مورد بررسی قرار گرفتند.
یافتهها: در ده دوره قانونگذاری از مجلس اول تا دهم بهترتیب 60 ،53 ،46 ،48 ،46 ،39 ،40 ،44 ،39 و 37 طرح و لایحه در حوزه سلامت ارائه شدهاند که از این بین به ترتیب ادوار 36، 31، 27، 31، 28، 22، 25، 29، 8 و 14 قانون در این حوزه به تصویب رسیدهاند. ابتکار قانونگذاری ده دوره مجلس در حوزه سلامت بیشتر از طریق لایحه بوده اما نسبت بین طرح و لایحه در ادوار مختلف متفاوت است. هر چه به زمان حال نزدیک میشویم از تعداد قوانین مصوب در حوزه سلامت کاسته میشود.
نتیجهگیری: بالاتر بودن سهم لوایح از قانونگذاری در این مطالعه همخوان با اصول قانونگذاری خوب است. در نظام سلامت ایران با وجود تشکلهای صنفی با قدرت قانون اظهارنظر در طرحها و لوایح انتظار میرود ابتکار قانونگذاری از طریق طرح نیز رایج باشد. در این شرایط روندها باید به نحوی اصلاح شود تا تعامل میان نهادهای پیشنهاددهنده قانون و نهادهای مبتکر قانون تقویت شود.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1399/4/23 | پذیرش: 1399/7/10 | انتشار: 1399/7/10