دوره 21، شماره 4 - ( زمستان 1397 )
جلد 21 شماره 4 صفحات 273-266 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
damari B, minaee F, Riazi-Isfahani S. Challenges and Requirements for Achieving Equity in Health in the Islamic Republic of Iran. Hakim 2019; 21 (4) :266-273
URL: http://hakim.tums.ac.ir/article-1-1760-fa.html
URL: http://hakim.tums.ac.ir/article-1-1760-fa.html
دماری بهزاد، مینائی فریما، ریاضی اصفهانی سهند. چالش‌ها و ملزومات دستیابی به عدالت در سلامت در جمهوری اسلامی ایران. تحقیقات نظام سلامت حکیم. 1397; 21 (4) :266-273
1- هیــات علمــی دانشــگاه علــوم پزشــکی تهــران، پژوهشــکده علــوم اعصــاب
2- هیات علمــی دانشــگاه علــوم پزشــکی تهــران، موسسه ملی تحقیقات سلامت ،sahand1000@gmail.com
2- هیات علمــی دانشــگاه علــوم پزشــکی تهــران، موسسه ملی تحقیقات سلامت ،
چکیده: (1830 مشاهده)
مقدمه: از بین بردن بی‌عدالتی در سلامت، یکی از اهداف مهم نظام‌های سلامت است. هدف از طرح حاضر، بررسی دستاوردها، چالش‌ها و راهکارهای دستیابی به عدالت در سلامت در جمهوری اسلامی ایران بود.
روش: این طرح با رویکرد کیفی انجام گرفت. اطلاعات با استفاده از مرور منابع و اسناد و بحث گروهی متمرکز با ذینفعان گردآوری گردید. اطلاعات پس از تحلیل، در سه دسته دستاوردها، چالش‌ها و راهکارها دسته‌بندی شد.
نتایج: نظام سلامت کشور در زمینه کاهش نابرابری‌های سلامت در 10 سال گذشته دستاوردهای فراوانی داشته که مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از توسعه شبکه‌های بهداشتی به حاشیه شهرها، طرح پزشک خانواده (شهری و روستایی)، طرح تحول سلامت و در پی آن کاهش هزینه‌های کمرشکن و فقرزای سلامت، افزایش دسترسی عموم به اطلاعات سلامت و به دنبال آن ایجاد پاسخ‌گویی در سیاست‌گذاران. عواملی نیز موجب شده که دستاوردهای بیشتری حاصل نشود که اجرا نشدن یا اجرای ناکامل قوانین و سیاست‌های اجرایی، توجه ناکافی به مولفه های اجتماعی سلامت و ضعف در تدوین و اجرای پیوست سلامت برای سیاست‌ها از آن جمله هستند.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد در تدوین برنامه و قانون‌گذاری مشکل زیادی در کشور وجود نداشته باشد و قوانین تقریبا همسو با توصیه‌های سازمان جهانی بهداشت، در راستای کاهش نابرابری‌ها در سلامت باشند. اما میان سیاستگذاری و تدوین قوانین با اجرای آن‌ها انفکاک وجود دارد؛ به عبارت دیگر، هنگام نوشتن قوانین به امکان اجرا اندیشیده نمی‌شود و اصول حکم‌رانی خوب، از جمله جلب همکاری و مشارکت ذینفعان، کمتر رعایت می‌شود.
روش: این طرح با رویکرد کیفی انجام گرفت. اطلاعات با استفاده از مرور منابع و اسناد و بحث گروهی متمرکز با ذینفعان گردآوری گردید. اطلاعات پس از تحلیل، در سه دسته دستاوردها، چالش‌ها و راهکارها دسته‌بندی شد.
نتایج: نظام سلامت کشور در زمینه کاهش نابرابری‌های سلامت در 10 سال گذشته دستاوردهای فراوانی داشته که مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از توسعه شبکه‌های بهداشتی به حاشیه شهرها، طرح پزشک خانواده (شهری و روستایی)، طرح تحول سلامت و در پی آن کاهش هزینه‌های کمرشکن و فقرزای سلامت، افزایش دسترسی عموم به اطلاعات سلامت و به دنبال آن ایجاد پاسخ‌گویی در سیاست‌گذاران. عواملی نیز موجب شده که دستاوردهای بیشتری حاصل نشود که اجرا نشدن یا اجرای ناکامل قوانین و سیاست‌های اجرایی، توجه ناکافی به مولفه های اجتماعی سلامت و ضعف در تدوین و اجرای پیوست سلامت برای سیاست‌ها از آن جمله هستند.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد در تدوین برنامه و قانون‌گذاری مشکل زیادی در کشور وجود نداشته باشد و قوانین تقریبا همسو با توصیه‌های سازمان جهانی بهداشت، در راستای کاهش نابرابری‌ها در سلامت باشند. اما میان سیاستگذاری و تدوین قوانین با اجرای آن‌ها انفکاک وجود دارد؛ به عبارت دیگر، هنگام نوشتن قوانین به امکان اجرا اندیشیده نمی‌شود و اصول حکم‌رانی خوب، از جمله جلب همکاری و مشارکت ذینفعان، کمتر رعایت می‌شود.
واژه‌های کلیدی: عدالت در سلامت، نظام سلامت ایران، مراقبت های اولیه سلامت، سیاستگذاری، مؤلفه های اجتماعی سلامت
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
