دریافت: 26/11/93   پذیرش: 17/2/94

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد شناختی- رفتاری بر افسردگی و خودکارآمدی معتادین با ترک موفق بود.

روش کـار: پژوهش حاضر، یک طرح آزمایشی به صورت پیش‌آزمون– پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، شامل معتادهایی بود که حداقل دو ماه در ترک کامل بودند و به منظور بازتوانی روان‌شناختی به مؤسسه اقامتی کوثر مراجعه کرده بودند. ابتدا از میان آن‌ها با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، 40 نفر انتخاب شدند. سپس شرکت‌کنندگان با روش تصادفی ساده به دو گروه 20 نفره تقسیم شدند. جهت سنجش و ارزیابی آزمودنی‌ها در مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون از آزمون‌های تشخیصی افسردگی زونک و خودکارآمدی شرر استفاده گردید. در گروه آزمایش، 12 جلسه درمان شناختی- رفتاری اجرا گردید، اما گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت ننمودند. پس از اجرای پس‌آزمون، داده‌ها در SPSS-16 ، با استفاده از روش تجزیه و تحلیل کوواریانس و آزمون t گروه‌های مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار افسردگی گروه آزمایش در مرحله پس‌آزمون به ترتیب 70/60 و 44/6 و در گروه کنترل، 35/63 و 35/5 بود. همچنین میانگین و انحراف معیار خودکارآمدی گروه آزمایش در مرحله پس‌آزمون به ترتیب 60/57 و 13/4 و در گروه کنترل 40/42 و 88/4 بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل پس از اجرای درمان شناختی- رفتاری در متغیرهای افسردگی و خودکارآمدی تفاوت معنی‌داری وجود دارد (001/0 >p).

نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضرگویای اهمیت مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر کاهش میزان افسردگی و افزایش احساس خودکارآمدی معتادین با ترک موفق است و می‌تواند جنبه تکمیلی درمان دارویی را پس از ترک موفق داشته باشد و از بازگشت بهبودیافتگان به اعتیاد پیشگیری نماید.