مقدمه: نقش باورهای مذهبی و دینی در درمان و مقابله با بیماری‌ها یک مسأله مهم است که به ویژه در بیماری‌هایی نظیر سرطان که تهدید کننده حیات فرد هستند مورد توجه می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین مذهب و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سرطان است.

  روش کـار: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی بود که بر روی 189 بیمار مبتلا به انواع مختلف سرطان بستری در بیمارستان کوثر قزوین صورت گرفت. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های کیفیت زندگی سازمان پ‍ژوهش و درمان سرطان اروپا، وضعیت عملکرد کارنوفسکی و شاخص مذهبی دانشگاه داک استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. از بسته نرم‌افزاری SPSS نسخه 20 برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد.

  یافته‌ها: صد و هفت نفر از بیماران مرد بودند. بیشتر بیماران، مبتلا به سرطان‌های گوارشی (معده: 5/36%، مری: 5/28%) بودند. میانگین نمره عملکردی بیماران 61/15± 87/89 بود. میانگین نمره کلی کیفیت زندگی در این بیماران 30/28 ±80/51 به دست آمد. این میانگین برای مردان و زنان به ترتیب 92/28 ±17/53 و 26/28 ±93/50 بود. بیشترین نمره در حیطه عملکردی به عملکرد جسمانی بیماران و کمترین نمره به کیفیت زندگی کل تعلق داشت. در حیطه علایم و نشانگان، بزرگ‌ترین مشکل ناشی از اثرات اقتصادی عنوان گردید. نمره کلی مقیاس مذهب 69/4±08/21 بود. این نمره برای مردان و زنان به ترتیب
77/4 ±81/20 و 76/3 ±38/21 بود. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که مذهب در حضور عوامل دموگرافیک و نمره عملکردی بیمار به طور معناداری کیفیت زندگی بیماران را پیش‌بینی می‌کند. مدل رگرسیون قادر به تبیین 58% واریانس کیفیت زندگی بود.

  نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می‌دهد که مذهب می‌تواند یکی از عوامل مؤثر در کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان تلقی گردد و با تقویت باورهای مذهبی در این بیماران شاید بتوان کیفیت زندگی آن‌ها را تا حد قابل توجهی بهبود بخشید.