مقدمه: توزیع مبتنی بر نیاز نیروی انسانی متخصص در بخش سلامت، با توجه به ویژگی‌های حیاتی خدمات سلامتی برای مردم، بسیار مهم می‌باشد. در این راستا مطالعه حاضر سعی کرده است با ارایه یک مدل مناسب در این جهت گام بردارد.

  روش کـار: پژوهش حاضر از نوع کاربردی بود که با استفاده از چهار شاخص منتخب در زمینه توزیع نیروی انسانی متخصص، چهار سطح نیاز به نیروی انسانی متخصص در هر منطقه را تعیین کرد و سپس با الگوگیری از چهار نظام مالیاتی، روش پرداخت مناسب برای هر یک از این سطوح را ارایه داد.

  یافته‌ها: بهترین روش پرداخت برای سطح اول که بیشترین امتیاز را به لحاظ نیاز به نیروی انسانی متخصص کسب می‌کند، پرداخت افزایشی می‌باشد. سطوح دوم، سوم و چهارم که امتیازات کمتری را کسب می‌کنند، به ترتیب، استفاده از روش‌های پرداخت نسبتی، مبلغ کلی و کاهشی پیشنهاد می‌گردد.

  نتیجه‌گیری: ایجاد انگیزه اقتصادی هدفمند برای توزیع مبتنی بر نیاز نیروهای متخصص در بخش سلامت، دغدغه‌ای بوده است که مدل پیشنهادی در این مطالعه می‌تواند تا حدودی آن را رفع نماید. لذا بررسی بیشتر این مدل و ایجاد الزامات قانونی و سیستم اطلاعاتی مناسب برای بهره‌مندی بیشتر از نتایج آن پیشنهاد می‌گردد.