BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://hakim.tums.ac.ir/article-1-1039-fa.html
، آمنه‌ستاره فروزان ، منیر برادران‌افتخاری* 1، حسین ملک‌افضلی ، شیرین جلالی‌نیا ، نیلوفر پیکری ، کتایون فلاحت ، مروئه وامقی ، آرش میراب‌زاده
مقدمه: امروزه توسعه رویکردهای مشارکتی با تأکید بر توانمندسازی جامعه به عنوان یک ابزار مهم در ارتقای سلامت شناخته شده است. هدف این مطالعه، بررسی نقاط قوت، ضعف، چالش‌ها و درس‌های آموخته شده از برنامه‌های اجتماع‌محور مشارکتی در ایران می‌باشد.
روش کـار: در این مطالعه کیفی، 13 برنامه اجتماع‌محور مشارکتی در سه محور حاکمیت و رهبری، مشارکت مردم/ ذی‌نفعان و توانمندسازی جامعه مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته‌ها: بر طبق مطالعه انجام شده، بیشترین نقاط قوت در محور حاکمیت و رهبری، وجود روحیه همدلی و انگیزه بالای داوطلبین در ارایه خدمات و جلب کمک‌های مردمی بود و مهم‌ترین نقطه ضعف در این محور شامل عدم مشارکت فعال مردم در فرآیند تصمیم‌گیری در سطح کلان، عدم وجود برنامه منسجم ارزشیابی و نظارت، و کمبود حمایت‌های لازم از سوی سیاست‌گذاران بود. در محور مشارکت، وجود زنان داوطلب و استفاده از پتانسیل بالای آنان، نقطه قوت، و عدم مشارکت مردان و ضعف کار تیمی به عنوان نقاط ضعف مطرح گردید. وجود برنامه توانمندسازی جامعه از بزرگ‌ترین نقاط قوت این برنامه‌ها و عدم به روز رسانی مناسب آن از چالش‌های مطرح شده توسط پاسخ‌دهندگان بود.
نتیجه‌گیری: توانمندسازی مردم، سازمان‌های غیردولتی و سیاست‌گذاران در زمینه اصول و مکانیسم‌های جلب همکاری‌های مشارکتی، تقویت کار تیمی و تأمین منابع لازم، نقش بسزایی در پیشبرد برنامه‌های مشارکتی اجتماع‌محور ایفا می‌نماید.
دریافت: 1391/9/8 | انتشار: 1391/7/24
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
