مقدمه: وضعیت کیفیت زندگی کاری پزشکان خانواده می‌تواند در نحوه ارایه خدمات به بیماران و جمعیت تحت پوشش آن‌ها تأثیرگذار باشد، هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی کیفیت زندگی کاری پزشکان خانواده استان مازندران و عوامل تأثیرگذار بر آن بوده است.

  روش کار: در پژوهش حاضر که از نوع مقطعی و توصیفی- تحلیلی می‌باشد، 84 نفر از پزشکان خانواده استان مازندران به روش نمونه‌گیری طبقه‌بندی تصادفی شده انتخاب گردیدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها، از پرسشنامه کیفیت زندگی کاری ون لارن که حیطه‌های رضایت از شغل و حرفه، شرایط کاری، وضع عمومی سلامتی، ارتباط کار- منزل، استرس در کار و کنترل در کار را مورد سنجش قرار می‌دهد استفاده شد. اطلاعات هر پرسش در یک طیف پاسخ‌های لیکرتی (5 -1) جمع‌آوری شد و در هر حیطه و کل پس از تجمیع به مأخذ (100 -0) تراز گردید. داده‌های پرسشنامه‌ها پس از تکمیل با استفاده از روش‌های آماری و نرم‌افزار SPSS و با توجه به اهداف پژوهش از طریق آزمون‌های آماری t-test و Anova و مدل رگرسیونی با روش Backward مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . سطح معناداری مورد استناد 05/0 در نظر گرفته شد.

  یافته‌ها: یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که کیفیت زندگی کاری ابراز شده پزشکان خانواده استان مازندران، متوسط و رو به پایین می‌باشد (46%). کیفیت زندگی کاری پزشکان خانواده‌ای که از مسؤولان مافوق خود، از ‌مبلغ دریافتی، ‌از زمان دریافت حقوق ماهانه خود، و از امکانات موجود در محل خدمت خود رضایت داشتند در تمام حیطه‌ها به طور معناداری (05/0 p< ) بالاتر بود. همچنین بررسی اثر همزمان متغیرهای مستقل تعریف شده در این مطالعه بر کیفیت زندگی کاری ابراز شده نشان داد که تنها متغیرهای رضایت از مسؤول مافوق (با ضریب رگرسیون 8/0 و خطای معیار 36/0) و رضایت از زمان دریافت حقوق ماهانه مافوق (با ضریب رگرسیون 7/0 و خطای معیار 28/0) اثر معناداری داشتند (05/0 p< ).

  نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد کیفیت زندگی کاری ابراز شده پزشکان خانواده استان مازندران در وضعیت چندان مناسبی قرار ندارد، لذا لازم است مسؤولان طرح پزشک خانواده در وزارت بهداشت و همچنین مسؤولان شبکه پزشک خانواده در استان مازندران توجه بیشتری به کیفیت زندگی کاری پزشکان خانواده معطوف نمایند و در جهت ارتقای کیفیت زندگی کاری آنان برنامه‌ها و راهکارهایی را مدنظر قرار دهند.