مقدمه: تقریباً در تمام کشورها عمده‌ترین بخش نیروی انسانی نظام بهداشتی را پرستاران تشکیل می‌دهند. یکی از مسایل مطرح در مدیریت خدمات پرستاری، پایین بودن یا عدم رضایت شغلی پرستاران می‌باشد، این امر می‌تواند منجر به کاهش کیفیت مراقبت، ترک خدمت پرستاران و غیبت از کار شود. کمبود پرستار و خروج بالای پرستاران از این حرفه یک معضل جهانی است. این پژوهش با هدف مرور نظام‌مند متون تحقیقی که عوامل مؤثر بر رضایت شغلی پرستاران را تعیین کرده‌اند اجرا شده است.

  روش کار: مطالعه حاضر با جستجوی مقالات در دسترس در پایگاه‌های داده ( ScienceDirect, InterScience, SID ,OVID ) انجام گرفته است. کلید واژه‌های مورد استفاده در این پژوهش "nurses" ، "job satisfaction" و " رضایت شغلی پرستاران " بود. در نهایت 61 مقاله، 2 رفرنس مقاله و 1 پایان‌نامه که در بردارنده معیارهای ورود به مطالعه (مقالات مشتمل بر عوامل مؤثر بر رضایت شغلی پرستاران) بودند مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها به صورت نمودار و متن توصیف شدند.

  یافته‌ها: در ارتباط با رضایت شغلی پرستاران و ابقای آن‌ها، عواملی که به طور متناوب در متون پرستاری ذکر شده‌اند شامل: آزادی عمل، استرس شغلی، وجود همکاری مناسب بین پزشک و پرستار، ارتباطات میان فردی پرستاران، کیفیت مراقبت از بیمار، توانمندسازی کارکنان، سازمان‌دهی کار پرستاری و حقوق و مزایا می‌باشد.

  نتیجه‌گیری: می‌توان با تمرکز روی عوامل مؤثر بر رضایت شغلی پرستاران و رفع کمبودها از طریق تقویت آزادی عمل در میان پرستاران، از میان بردن عوامل تنش‌زای حرفه‌ای در پرستاری، همکاری بین پزشک و پرستار، بهبود ارتباطات در میان خود پرستاران، فراهمی مراقبت بیمار با کیفیت بالا، سازمان‌دهی حرفه پرستاری و بهبود سیستم پرداخت و عادلانه کردن آن، رضایت شغلی پرستاران را بهبود بخشید.