جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای سوختگی

الهه عینی، محمد موحدی، عباس آقایی، حمید سوری،
دوره ۱۵، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۱ )
چکیده

  مقدمه: با توجه به بروز بالای مصدومیت‌های غیرعمدی کودکان و نوجوانان و چندگانه بودن علل رخداد آن‌ها، مطالعه‌ای با هدف تعیین رفتارهای پر خطر مرتبط با بروز مصدومیت‌های غیرعمدی در دانش‌آموزان دبیرستانی شهر تهران در سال ۱۳۸۸ انجام شد.

  روش کار: از تعداد ۲۳۷۳۰۰ دانش‌آموزان دبیرستانی و هنرستانی مدارس دولتی و غیردولتی شهر تهران، تعداد ۷۲۷ دانش‌آموز که دارای شرایط ورود به مطالعه بودند (محدوده سنی ۱۹ -۱۲ سال، سالم، حذف افراد بیمار) به صورت تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب و بررسی شدند. مناطق ۱۹گانه آموزش و پرورش به روش طبقه‌بندی به سه منطقه شمال، مرکز و جنوب تقسیم شدند. از پرسشنامه مرکز مدیریت بیماری‌های آمریکا در زمینه رفتارهای پرخطر که در ایران بومی‌سازی و اعتباربخشی شده است استفاده شد. با انجام مصاحبه اطلاعات مورد نیاز جمع‌آوری شد. مصدومیت‌های غیرعمدی مطالعه شده شامل سقوط، سوختگی، سوانح ترافیکی، مسمومیت در خانه و یا مدرسه بود.

  یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار سنی جامعه مورد بررسی ۲/۱ ±۸/۱۶ بود. ۴۴% از پسران و ۳۸% از دختران در معرض رفتارهای خطرزای منجر به مصدومیت‌های غیرعمدی قرار داشتند. میزان رانندگی بدون گواهینامه در پسران بیشتر از دختران و عدم استفاده از کمربند ایمنی در مدارس دولتی نسبت به مدارس غیردولتی و در جنوب تهران نسبت به سایر مناطق شایع‌تر بود (۰۵/۰ p< ). ۶/۴۱% از دانش‌آموزان مصرف خودسرانه دارو و ۱/۱۸% رفتارهای پرخطر منجر به سقوط داشتند. نسبت قابل توجهی از افراد مطالعه، رفتارهای پرخطری مانند عدم استفاده از محل مجاز عبور عابر پیاده‏، موتورسواری بدون استفاده از کلاه ایمنی‏، رانندگی بدون داشتن گواهینامه رانندگی، مواجهه با مواد خطرناک منجر به مسمومیت و فعالیت‌های منجر به سقوط داشتند. به طور کلی رفتارهای پرخطر پسران افزایش معناداری نسبت به دختران داشت (۰۰۱/۰ p ˂ ).

  نتیجه‌گیری: با توجه به بالا بودن میزان رفتارهای پرخطر مرتبط با مصدومیت‌های غیرعمدی در جامعه مورد مطالعه به خصوص در میان پسرها و در مناطق محروم‌تر شهری‏، لازم است برنامه‌ریزی برای کاهش این گونه رفتارها برای پیشگیری از مصدومیت‌های غیرعمدی توسط مراجع ذی‌ربط مورد توجه قرار گیرد.

 


مریم احمدی، جهان‌پور علی‌پور، علی محمدی،
دوره ۱۹، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۵ )
چکیده

دریافت: ۵/۷/۹۵   پذیرش: ۸/۱۰/۹۵


مقدمه:
صدمات سوختگی از رایج‌ترین و ویرانگرترین صدمات در سراسر جهان و بخصوص در کشورهای در حال توسعه است. با این وجود، ابزار استانداردی برای گردآوری داده‌های صدمات سوختگی ایجاد نشده است. هدف این مطالعه طراحی حداقل مجموعه داده‌ها برای صدمات سوختگی است.
روش کار: مطالعه توصیفی مقطعی بوده و در سال ۱۳۹۳ انجام شد. داده‌ها از بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران و هرمزگان، مراکز اسناد پزشکی، مراکز اورژانس و مراکز پزشکی قانونی شهر بندرعباس و به علاوه از طریق اینترنت و منابع کتابخانه‌ای گردآوری شد. پرونده‌های مورد مطالعه به‌صورت تصادفی بر اساس رده‌های T۲۰-T۲۹ از ICD-۱۰ انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از چک‌لیست گردآوری شد. به منظور رسیدن به توافق در مورد عناصر داده‌ای از تکنیک دلفی تصمیم از طریق پرسشنامه استفاده شد. اعتبار محتوا و پایایی پرسشنامه به ترتیب با استفاده از نظرات خبرگان و روش بازآزمایی ارزیابی شد.
یافته‌ها: حداقل مجموعه داده‌ای برای صدمات سوختگی طراحی گردید. این حداقل مجموعه داده به دو رده اداری و بالینی تقسیم شد. رده اداری متشکل از ۶ بخش و ۱۶۱ عنصر داده‌ای و رده بالینی نیز متشکل از ۱۷ بخش و ۳۱۱ عنصر داده‌ای بود.
نتیجه‌گیری: عناصر داده‌ای یک‌‌شکلی در مورد صدمات سوختگی در ایران وجود نداشت. طراحی حداقل مجموعه داده منجر به استاندارسازی و مدیریت مؤثر داده‌ها از طریق فراهم کردن عناصر داده‌ای یک‌شکل و جامع برای صدمات سوختگی شده و امکان مقایسه اطلاعات در سطوح مختلف، تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری اثربخش و پیشگیری از صدمات سوختگی امکان‌پذیر خواهد شد. به‌علاوه، کنترل صدمات سوختگی منجر به بهبود کیفیت مراقبت و کاهش هزینه‌ها خواهد شد.

کلیدواژگان: حداقل مجموعه داده، سوختگی، صدمات

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فصلنامه پژوهشی حکیم می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Hakim Journal

Designed & Developed by : Yektaweb