مقدمه: امروزه ارزشیابی، تقریبا مرکز ثقل همه‌ی سیاست‌ها و راهبردهای کیفیت آموزشی محسوب می‌شود. هدف از پژوهش حاضر، ارزشیابی برنامه‌ی آموزش پیش از ازدواج سازمان بهزیستی و ارزیابی فاصله‌ی آن تا وضعیت مطلوب، از دیدگاه تصمیم‌گیرندگان ستادی و استانی برنامه بود.
روش کار: مطالعه‌ی کاربردی حاضر از نوع توصیفی-پیمایشی و کمی بود. جامعه‌ی آماری پژوهش متشکل از مدیران و کارشناسان ستادی، معاونین پیشگیری و کارشناسان استانی برنامه و تعداد کل نمونه، ۷۰ نفر بود. ابزار پژوهش، چهار مقیاس محقق‌ساخته متناسب با هریک از گروه‌های نمونه با طیف نمره‌گذاری چهارنقطه‌ای لیکرت بود و گویه‌هایی در بخش‌های زمینه، درونداد، فرآیند، نتایج، تاثیرات کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت برنامه داشت که پس از بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی، در اختیار هریک از گروه‌های نمونه جهت ارزشیابی برنامه‌ی آموزش پیش از ازدواج قرار‌گرفت. تجزیه‌وتحلیل اطلاعات بر اساس تحلیل شکاف، با استفاده از نمرات معیار اصلاح صورت‌‌گرفت.
یافته‌ها: طبق نمرات کل معیار اصلاح، بخش زمینه در شاخص‌های پیشینه‌ی طراحی و اقدامات توجیهی و راهبرد سازمانی، بخش درونداد در شاخص‌های آیین‌نامه، محتوا و بودجه و بخش محصول در شاخص تاثیرات بلندمدت دارای مطلوبیت نسبتا پایین و بیشترین نیاز به اصلاح بود.
نتیجه‌گیری: با‌توجه‌به اولویت اصلاحات، مهم‌ترین اقدام در بازبینی برنامه، تمرکز بر بازطراحی و تقویت زیرساخت‌ها، هدف‌‌گذاری مجدد و تعیین راهبردهای سازمانی برای برنامه می‌باشد که شایسته است با استفاده از تجربیات علمی و اجرایی کشوری و نتایج نیازسنجی آموزشی صورت گیرد.
