جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای آموزش مداوم

دکتر امیرحسین امامی، دکتر آیین محمدی، دکتر ریتا مجتهدزاده، مرجانه دهپور،
دوره ۱۴، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۰ )
چکیده

  مقدمه: آموزش، عنصری کلیدی در موفقیت برنامه‌های بهداشتی و درمانی به شمار می‌رود. در این میان یکی از روش‌های آموزشی غیرحضوری، پمفلت است. با توجه به اینکه تجویز صحیح و منطقی دارو یکی از عوامل مهم تأمین‌کننده امنیت سلامت جامعه است، در این پژوهش تأثیر ارسال یک پمفلت آموزشی به پزشکان در بهبود عملکرد پزشکان عمومی در نسخه‌نویسی بررسی شده است.

  روش کـار: پژوهش حاضر یک مطالعه مداخله‌ای تصادفی با گروه کنترل است. در اولین قدم با بررسی ۶۰۰ نسخه که به طور تصادفی انتخاب شده بودند، خطاهای نسخه‌نویسی پزشکان عمومی استخراج شد و براساس شایع‌ترین مشکلات محتوایی استخراج شده و همچنین بررسی متون و مطالعات قبلی و نیز مشاوره با متخصصان فارماکولوژی بالینی، یک پمفلت آموزشی مطابق با اصول علمی تهیه شد. پژوهش بر روی ۱۰۰ نمونه در گروه مداخله و ۱۰۰ نمونه در گروه کنترل که به طور تصادفی از بین پزشکان عمومی طرف قرارداد سازمان تأمین اجتماعی تهران انتخاب شده بودند انجام شد. ابتدا نسخه‌های مورد مطالعه در یک دوره یک ماهه بررسی شدند و سپس پمفلت تهیه شده از طریق پست برای پزشکان گروه مداخله ارسال شد. بعد از گذشت سه ماه مجدداً نسخه‌های هر دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند و تغییرات ایجاد شده در نسخه‌نویسی در دو مقطع قبل و بعد از مداخله شناسایی شدند.

  یافته‌ها: در گروهی که پمفلت آموزشی دریافت کرده بودند، میانگین اقلام دارویی تجویز شده بعد از مداخله به طور معناداری نسبت به قبل از مداخله کاهش یافت (از ۸۷/۰± ۶۱/۳ به ۹۵/۰± ۵۰/۳). در حالی که این کاهش در گروه کنترل مشاهده نشد. همچنین کاهش میانگین اقلام تزریقی (۰۲۴/۰= p )، کاهش تعداد اقلام ضد التهابی‌های استروئیدی (۰۳۶/۰= p )، کاهش تعداد اقلام سفالوسپورین تزریقی (۰۱۷/۰= p ) و کاهش تعداد اقلام ضد التهابی‌های غیراستروئیدی (۰۰۵/۰= p )، در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل، پس از ارسال پمفلت آموزشی، از دیگر یافته‌های این پژوهش بود.

  نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه پزشکان عمومی، اغلب تمایلی به شرکت در کلاس‌های آموزش حضوری ندارند، این بررسی نشان داد که استفاده از یک پمفلت آموزشی مناسب، تأثیر قابل توجهی در بهبود عملکرد نسخه‌نویسی آنان داشته و می‌تواند برای آموزش مداوم این گروه مورد استفاده قرار گیرد.

 


حوروش حقیقی نژاد، سید اسماعیل مناقب، لیلا لیاقت، پریسا جویا،
دوره ۲۵، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۱ )
چکیده

مقدمه: دیسلیپیدمی یک عامل خطر عمده بیماریهای قلبی عروقی است. این پژوهش با هدف تعیین دانش پزشکان خانواده عمومی شهری در زمینه دیسلیپیدمی در شیراز و عوامل موثر بر آن صورت گرفت.
روش کار: این مطالعه مقطعی، در پزشکان خانواده عمومی شهری در سال ۱۴۰۰ انجام شد. نمونهگیری تصادفی خوشهای از ۸ مرکز از کل ۳۲ مرکز جامع سلامت تحت پوشش ۲ مرکز بهداشت که کل شهر شیراز را پوشش میدهد (از هر مرکز بهداشت ۸۶ نفر) انجام گرفت. از پرسشنامه محققساخته شامل ۱۲ سوال در زمینه دیسلیپیدمی استفاده شد. پرسشنامه در محل کار تحویل پزشک شد و یک روز بعد پرسشنامه تکمیل شده اخذ شد. آنالیز آماری با نرمافزار SPSS-۲۰ انجام شد. تاثیر عوامل مختلف بر نمره پرسشنامه بهوسیله تحلیل رگرسیون خطی بررسی شد.
یافتهها: ۱۷۲ پرسشنامه بهصورت کامل تکمیل شد. ۹۸ نفر (۵۷درصد) از پزشکان مرد و ۶۹ نفر (۴۰درصد) زن و میانگین سنی کل شرکتکنندگان ۹,۷± ۴۴,۷ سال بود. در هرکدام از حیطههای پیشگیری و درمان، متوسط امتیاز کسب شده ۶۴درصد کل امتیاز بود (به ترتیب ۰,۹ ± ۳,۲ از ۵ امتیاز و ۱.۴ ± ۴,۵ از ۷ امتیاز). ۵۰.۶ درصد پزشکان از وجود گایدلاین کشوری هیپرلیپیدمی مطلع و ۳۲.۶ درصد آن را مطالعه کرده بودند. هیچ یک از عوامل مورد بررسی از جمله شرکت در بازآموزی و دسترسی یا مطالعه گایدلاین تاثیر معناداری در نمره کل نداشت.
نتیجهگیری: دانش پزشکان عمومی خانواده در درمان و پیشگیری دیسلیپیدمی و همچنین میزان اطلاع پزشکان از گایدلاین کشوری و مطالعه آن کمتر از حد انتظار بود. نیاز است در بازآموزی و تهیه و استفاده موثر از گایدلاین مختص پزشکان خانواده برنامهریزی موثر و هدفمند صورت گیرد. بهمنظور بهبود کیفیت و کمیت بازآموزیها، در آینده مطالعات مشابه برای پایش دانش پزشکان با فواصل منظم انجام شود.



صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فصلنامه پژوهشی حکیم می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Hakim Journal

Designed & Developed by : Yektaweb