دریافت: ۱۶/۴/۹۲ پذیرش:۳/۱۱/۹۲
مقدمه: یکی از چالش‌های اجرایی برنامه پزشک خانواده، ریزش نیروی پزشکان خانواده به ویژه در مناطق محروم است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی عوامل مؤثر بر ترک خدمت پزشکان خانواده در مناطق روستایی استان‌های با ضریب محرومیت کمتر از ۴/۱ (برخوردار) کشور بود.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع پژوهش نظام سلامت ( Health System Research ) و مطالعه‌ای توصیفی- تحلیلی مقطعی بود. بررسی به شیوه سرشماری و پرسشگری از تمام مراکز مجری برنامه پزشک خانواده و تمامی پزشکان شاغل و طرف قرارداد، در نیمه اول سال ۱۳۸۹ انجام گرفت. داده‌ها از طریق مصاحبه مستقیم با واحد آماری و تکمیل پرسشنامه جمع‌آوری شدند و با استفاده از آزمون مجذور کای و توسط نرم‌افزار SPSS ۱۵ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: پنج عامل اول مؤثر بر ترک خدمت پزشکان عبارت بودند از: وضعیت نامناسب پرداخت‌ها، وضعیت نامناسب حقوق، ساعت کار زیاد، برخورد نامناسب مردم، و بار مراجعه بالا.
نتیجه‌گیری: ریزش پزشکان در این مناطق روند افزایشی دارد که البته نسبت به مناطق محروم کمتر است. افزایش مجوز استخدام در این مناطق، اصلاح شیوه مدیریت مالی و پرداخت‌های به موقع و افزایش حقوق، ایجاد تخصص پزشک خانواده و اولویت ورود به آن برای پزشکان فعال در این برنامه از جمله اقدامات لازم جهت کاهش ریزش پزشکان است.
