مقدمه: در راستای اهمیت تاب‌آوری دیجیتال بخش سلامت، به‌ویژه در دوره های پاندمی و فشار مضاعف کاری و روانی بر کارکنان این سازمان ها، هدف از این تحقیق«بررسی تاثیرعوامل روانی و فنی پذیرش فناوری اطلاعات هوشمند بر تاب‌آوری دیجیتال بخش سلامت ایران» است.
روش کار: این تحقیق از حیث هدف، کاربردی از نوع پژوهش های توصیفی-پیمایشی است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه با ۲۸ سوال از نمونه آماری ۲۰۰ نفره از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی البرز با روش نمونه گیری ساده تصادفی بوده است. پرسشنامه تاب‌آوری دیجیتال برگرفته از گارسیا پرز و همکاران (۲۰۲۲) است. قابل ذکر است که برای آزمون فرضیات از مدل‌یابی معادلات ساختاری به کمک نرم‌افزار پی ال اس بهره برده شده است.
یافته‌ها: بارهای عاملی برای رفتار نوآوری فردی کارکنان بهداشتی و درمانی بر تاب آوری دیجیتال به میزان ۰/۲۱۱، خودکارآمدی کارکنان به میزان ۰/۳۶۷، مزایای درک شده سیستم به میزان ۰/۳۰۲، سطح دانش حرفه‌ای کارکنان به میزان ۰/۳۶۹ و سطح محافظه‌کاری کارکنان بهداشتی و درمانی به میزان ۰/۳۲۹ بر تاب‌آوری دیجیتال آنان تاثیر مثبت دارد، اما انگیزه‌های استفاده از سیستم‌های اطلاعاتی، پیچیدگی سیستم و دانش استفاده از فناوری بر تاب‌آوری دیجیتال در بخش سلامت تاثیر ندارد.
نتیجه گیری:بهبود رویه‌های شناسایی و جذب استعداد‌ها و همچنین بالا بردن سطح دانش حرفه‌ای کارکنان با برگزاری دوره‌ها و کارگاه‌های آموزشی حین خدمت با تمرکز بر دانش تخصصی، در کنار اشاعه فرهنگ نوآوری و خودکارآمدی در بخش سلامت می‌تواند تاب‌آوری دیجیتال را تحت تاثیر قرار دهد و الزامی است مدّنظر مدیران مربوطه باشد
