مقدمه: با توجه به رشد پرشتاب پژوهش در علوم پزشکی، رعایت اصول اخلاقی در انجام طرح‌ها و انتشار نتایج پژوهش‌ها و به خصوص حقوق مربوط به نویسندگان جایگاه ویژه‌ای یافته است. در این مطالعه دیدگاه محققین و مسؤولین نشریات علوم پزشکی، مورد بررسی قرار گرفت.

روش کار: در این تحقیق، پرسشنامه‌ای توسط پست الکترونیک به محققین و سردبیران مجلات علوم پزشکی کشور ارسال شد و سؤالاتی در خصوص تعریف نویسنده، میزان رعایت اصول اخلاقی در تعیین نویسندگان، دلایل مهم زیر پا گذاشتن آنها و بهترین راهکارهای اصلاحی پرسیده‌ شد.

یافته‌ها: از بین ۱۱۲ پاسخ رسیده، ۵۲% افراد با تعریف ارایه شده توسط کمیته سردبیران مجلات علوم پزشکی دنیا در مورد شرایط نویسندگی موافق بودند و آن را برای ایران نیز کاربردی می‌دانستند. به نظر آنها در کمتر از ۵۰% مقالات ایرانی این تعریف به صورت کامل رعایت می‌شود. منفعت‌طلبی نویسندگان (۷۱%)، فشارها و معذوریت‌های محققین و دانشجویان نسبت به مسؤولین مراکز و استادان راهنما (۵۰%)، و عدم آشنایی با اصول و قوانین مربوطه (۴۵%) مهم‌ترین علل عدم رعایت اصول و شرایط استاندارد نویسندگی بود. بیشترین جریمه انتخابی تذکر کتبی و سپس عدم برخورداری از مزایای مادی و معنوی مقاله عنوان شد. همچنین ابلاغ قوانین و آیین‌نامه‌های مربوطه (۵۲%)، برنامه‌های آموزشی (۳۹%) و اقدامات پیشگیرانه (۳۹%) به عنوان مهم‌ترین راهکارهای پیشنهادی برای کاهش خطاها بودند.

نتیجه‌گیری: اکثر محققین و صاحب‌نظران کشور رعایت تعاریف استاندارد بین‌المللی را ضروری و مناسب می‌دانند. با وضع قوانین، استفاده از ابزارهای تشویقی و تنبیهی مناسب و توسعه فعالیت‌های آموزشی می‌توان زمینه‌های بروز چنین تخلفاتی را به حداقل رساند.

  مقدمه: تخصیص بهینه و مبتنی بر نیاز منابع از وظایف مهم نظام سلامت می‌باشد. هدف این مطالعه مقایسه روش‌های موجود تخصیص منابع و تطبیق آنها با شرایط کشور و همچنین بررسی امکان انتخاب و بومی‌سازی ترکیبی از این شاخص‌ها و ارزیابی وضع موجود تخصیص منابع نظام سلامت در ایران بر اساس آنها است .

  روش کار: با استفاده از بانک‌های اطلاعاتی Medline و Google Scholar و تماس با افراد خبره، روش‌ها و شاخص‌های تخصیص مبتنی بر نیاز منابع شناسایی شدند و با انتخاب ترکیب مناسبی از آنها نسبت سهم هر استان از منابع نظام سلامت برآورد گردید. سپس وضع موجود تخصیص منابع در ایران بررسی و با وضعیت تخصیص منابع مبتنی بر شاخص‌های منتخب مقایسه شد.

  یافته‌ها: مهم‌ترین شاخص‌هایی که برای تخمین نیاز مناطق مختلف به منابع نظام سلامت مورد استفاده قرار گرفته‌اند عبارتند از جمعیت، مرگ‌ومیر، شاخص‌های اقتصادی- اجتماعی، هزینه‌های مربوط به بیماری‌های شایع، هزینه‌های اضافی مربوط به مناطق دور افتاده و روستایی، میزان مصرف منابع در گذشته، خدمات پزشک خانواده و هزینه‌های دارویی. هر کشور با توجه به شرایط خود و میزان دسترسی به داده‌ها، ترکیبی از این شاخص‌ها را استفاده کرده است. مقایسه مدل مبتنی بر شاخص‌های منتخب با وضع موجود تخصیص بودجه وزارت بهداشت نشان می‌دهد ۱۲ استان از بودجه زیادتر، ۱۴ استان از بودجه کمتر و ۴ استان از بودجه متناسب برخوردار بوده‌اند.

  نتیجه‌گیری: ترکیب مناسبی از جمعیت، مرگ و درجه محرومیت هر استان می‌تواند به تخصیص مبتنی بر نیاز منابع نظام سلامت کمک نماید. بین منابع تخصیص یافته و مقدار بودجه‌ای که بر اساس روش مبتنی بر نیاز محاسبه شده است در برخی استان‌ها اختلاف زیادی وجود دارد. توسعه و تکمیل این الگو و استفاده از اطلاعات دقیق می‌تواند مبنای مناسبی برای تخصیص منابع باشد.

  مقدمه: طول مدت اقامت یکی از شاخص‌های میزان مصرف منابع بیمارستانی است. در این مطالعه عوامل بالینی و غیربالینی (دموگرافیک و بیمارستانی) مؤثر بر مدت اقامت بیماران در بیمارستان تخصصی زنان دانشگاه علوم پزشکی تهران بررسی شده است.

  روش کار: در یک مطالعه توصیفی- تحلیلی و مقطعی، پرونده ۳۴۲۱ بیمار بخش‌های انکولوژی، جراحی و زایمان در سال ۱۳۸۷ بررسی شد و با استفاده از فرم ثبت اطلاعات و مصاحبه، اطلاعات بیمار جمع‌آوری گردید. جهت تحلیل داده‌ها از آزمون کولموگروف اسمیرنف، من- ویتنی، کروسکال- والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد.

  یافته‌ها: میانه مدت اقامت در این بیمارستان، ۸/۵۰ ساعت و در بخش‌های زایمان، جراحی و انکولوژی به ترتیب ۵/۴۸، ۴/۵۴ و ۲/۹۴ ساعت بود. متغیرهای افزایش‌دهنده طول مدت اقامت عبارت بودند از: مجرد بودن، کارگر، کشاورز، دامدار و بازنشسته بودن همسر بیمار، بیمه خدمات روستایی، بستری در بخش انکولوژی، بستری شدن در روز چهارشنبه و پنجشنبه، بستری توسط متخصص داخلی، رزیدنت بودن پزشک بستری کننده بیمار، نیاز به پیگیری پس از ترخیص و یا برخورداری از بهبودی نسبی در زمان ترخیص، بستری به صورت الکتیو، تعداد کل بررسی‌های پاراکلینیکی انجام شده برای بیمار و مبتلا بودن بیمار به بیماری‌های سیستم گوارشی، نئوپلاسم و بیماری‌های غدد درون‌ریز (۰۵/۰ p< ).

  نتیجه‌گیری: سیاست‌گذاران از بین این متغیرها تنها در مورد روز پذیرش بیمار و تعداد آزمایش‌ها، رادیوگرافی‌ها و سونوگرافی‌های انجام شده می‌توانند تصمیم‌گیری کنند، بدین ترتیب که از پذیرش‌های غیرضروری در روزهای آخر هفته جلوگیری نمایند و از سوی دیگر تست‌های تشخیصی را حتی‌الامکان قبل از پذیرش و بستری شدن بیمار انجام دهند.