مقدمه: در اولین اجلاس ارتقای سلامت در اتاوا سال 1986، جهت‌گیری دوباره نظام‌های ارایه‌دهنده خدمات سلامت به خصوص بیمارستان‌ها به عنوان یکی از راهبردهای اصلی ارتقای سلامت مطرح گردید. حدود یک دهه قبل نیز، طرح ارتقای سلامت بیمارستان‌ها توسط سازمان جهانی بهداشت عنوان گردید. بر اساس این طرح، بیمارستان‌ها علاوه بر ارایه خدمات تشخیصی و درمانی، باید در جهت ارتقای سلامت و پیشگیری از بیماری نیز فعالیت نمایند. این در حالی است که خدمات پیشگیری در کشور ما به صورت ساختارمند ارایه نشده و غالب تلاش‌ها در سطح درمان بیماری و بازتوانی انجام می‌شود. با توجه به این دیدگاه، هدف پژوهش حاضر، شناسایی ابعاد مختلف نظام ارایه خدمات پیشگیری بالینی در بیمارستان طالقانی شهر تهران می‌باشد.

  روش کـار: در این مطالعه کیفی، 20 نفر از اساتید و صاحب‌نظران در زمینه چگونگی ارایه خدمات پیشگیری بالینی، مورد مصاحبه قرار گرفتند. نمونه‌گیری به طور هدفمند از ذی‌نفعان در بخش‌های مختلف انجام گردید. اطلاعات از طریق مصاحبه با سؤالات باز تا زمان اشباع داده‌ها جمع‌آوری گردید و به شیوه تحلیل محتوا ( content analysis ) تحلیل گردید.

  یافته‌ها: مفاهیم اصلی که از این مصاحبه‌ها استخراج شد، عبارت بودند از: چالش‌ها و موانع ارایه خدمات پیشگیری بالینی، جایگاه کلینیک پیشگیری در بیمارستان، نیروی انسانی، منابع اطلاعاتی، نظام پرداخت و تعرفه، نحوه هماهنگی بین‌بخشی، پذیرش و پیگیری بیماران و همچنین نقش آموزشی و پژوهشی این نظام.

  نتیجه‌گیری : ارایه خدمات پیشگیری بالینی دورنمای بیمارستان‌های آینده می‌باشد. مهم‌ترین الزامات پیاده‌سازی این خدمات در کشور ما، تعریف بسته‌های خدمتی، طراحی ساختار لازم و تربیت نیروی انسانی آموزش دیده در این حیطه می‌باشد.