مقدمه: مصرف آب آلوده به آرسنیک می ‌ تواند باعث بروز انواع عوارض سوء بهداشتی در انسانها شود. بر این اساس تعیین مقدار آرسنیک منابع آب شرب پیش از اجرای هرگونه برنامه آبرسانی، در حین آبرسانی و نیز برای تعیین کارآ ی ی روش ‌ های حذف، لازم و ضروری می ‌ نماید. این مطالعه با هدف اندازه ‌ گیری و تعیین مقدار آرسنیک در منابع آب شرب تعدادی از روستاهای شهرستان بیجار استان کردستان انجام شد .

  روش ‌ کار : در این راس ــ تا صحت و دق ـ ت دو روش ص ــ حرا ی ی (Ez Arsenic Test Kit) و آزمایش ـ گاه ــ ی Silver diethyldithiocarbamate spectrometric method ( SDDC ) تعیین غلظت آرسنیک در آب مورد بررسی قرار گرفت. صحت و دقت هر دو روش با استفاده از آنالیز نمونه ‌ های سنتتیک آب مقطر حاوی غلظت ‌ های مشخص آرسنیک در آزمایشگاه تعیین شد و سپس 44 روستا بصورت صحرائی پایش شده و آب روستاهای آلوده با SDDC آنالیز گردید.

  نتایج: یافته‌های نتایج مطالعه نشان داد که هر دو روش صحرا ی ی و آزمایشگاهی بررسی شده در این تحقیق به شرط رعایت اصول دقیق آنالیز، از دقت و صحت بالائی در تعیین غلظت آرسنیک در آب برخوردار است. البته برای کیت لازم است حجم نمونه مورد آزمایش ml 6/9 باشد. پایش صحرا ی ی روستاها نشان داد که با در نظر گرفتن استاندارد آب آشامیدنی ایران برای آرسنیک ( µg/L 50)، آب شرب 5 روستای پایش شده متجاوز از حد استاندا ر د ملی است. حداکثر غلظت آرسنیک در روستای گوندک به میزان µg/L 5/422 ( بیش از 8 برابر حد استاندارد ملی و 42 برابر حد رهنمودی سازمان جهانی بهداشت) مشاهده گردید.

  نتیجه‌گیری: با توجه به گستردگی منابع آب و ملحوظ نمودن هزینه‌ها، کیت Ez Arsenic Test می‌تواند در پایش‌های گسترده صحرائی مورد استفاده قرار بگیرد. روش SDDC نیز جهت ارزیابی‌های دقیق‌تر به لحاظ مزایای روش از جمله گونه‌شناسی و عدم نیاز به تجهیزات پیشرفته قابل در آزمایشگاه‌های مرجع قابل استفاده می‌باشد.