مقدمه: ژیاردیازیس از شایع ‌ ترین عفونت ‌ های انگلی رود ه‌ ای در کشورهای درحال توسعه مانند ایران است. درمان ژیاردیازیس با مترونیدازول معمولا ً به مدت 10-7 روز و روزانه سه نوبت صورت می ‌ گیرد. این رژیم طولانی است و کامل کردن دوره درمان اغلب کمتر اتفاق می ‌ افتد. همچنین 20-5% مقاومت دارویی نیز به آن گزارش شده است. این دارو دارای عوارض جانبی قابل توجهی است. یافتن داروهای م ؤ ثر در دوره ‌ های درمانی کوتاه و ترجیحا ً تک دوزی در درمان ژیاردیازیس می ‌ تواند موفقیت را افزون ترکند. برای این منظور تینیدازول تک دوزی با مترونیدازول با دوز استاندارد مورد مقایسه قرار گرفته است.

  روش کار: 106 کودک (69 پسر و 37 دختر) مبتلا به ژیاردیازیس که با آزمایش مدفوع آلودگی آنها به ژیاردیا ت أ یید شده بود بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. از این عده ، 42 نفر داروی تینیدازول به میزان50 میلی ‌ گرم بر کیلوگرم ، حداکثر 2 گرم در یک نوبت دریافت نمودند و به 64 نفر مترونیدازول به مقدار 15 میلی گرم بر کیلوگرم روزانه سه نوبت و برای 7 روز تجویز شد. در هر گروه یک هفته پس از خاتمه درمان، سه نوبت آزمایش مدفوع انجام شد و اگر در هر سه نوبت انگل ژیاردیا در مدفوع مشاهده نمی ‌ شد بعنوان درمان شده تلقی و داروی مربوطه م ؤ ثر ارزیابی شد. عوارض احتمالی داروها در طول درمان نیز ثبت گردید.

  نتایج: میانگین سن کودکان 2 /10 سال ومیانگین وزن آنها 25 کیلوگرم بود. میزان تاثیر تینیدازول در حذف انگل ژیاردیا 1/88% (37 از 42نفر) و میزان ت أ ثیر مترونیدازول 2/67% ( 43 از 64 نفر) و تفاوت ت أ ثیر دو دارو بر روی ژیاردیا معنی ‌ دار بود ( P<0.01 ). میزان ت أ ثیر دو دارو در گروه ‌ های مختلف سنی تفاوت معنی ‌ دار نداشت . همچنین ت أ ثیر دو دارو برحسب وزن بیماران و طول مدت علا ی م نیز با همدیگر تفاوت معنی ‌ دار نداشت. از نظر عوارض، در دو نفر از افراد تحت درمان با مترونیدازول سردرد و شکم درد مشاهده شد و معدودی نیز احساس طعم فلز در دهان داشتند. در گروه تحت درمان با تینیدازول در سه نفر علا ی م تهوع، سرگیجه و سردرد مشاهده شد که یکنفر به دلیل شدت علا ی م از نظر پیگیری تاثیر درمان حاضر به همکاری نشد.

  نتیجه ‌ گیری: این مطالعه نشان داد تینیدازول با دوز واحد تاثیر بیشتری از مترونیدازول با دوز طولانی مدت بر روی ژیاردیا دارد. عوارض جانبی دو دارو مختصر و تا حدودی قابل اغماض می ‌ باشد.