مقدمه: ایمنی منازل در حفظ سلامت جامعه به خصوص گروه‌های آسیب‌پذیر شامل کودکان و سالمندان نقش مؤثری دارد. این بررسی با هدف تعیین نقش منطقه مسکونی در میزان ایمنی منزل انجام شده است.

  روش کار: این بررسی مقطعی به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی بر روی 459 منزل در منطقه مرکزی و حاشیه شهر مشهد بر اساس چک‌لیست ایمنی منازل در طرح کشوری پیشگیری از سوانح خانگی انجام شد. این پرسشنامه پنج قسمت آشپزخانه، اتاق، حمام، بالکن و بام، و راه‌پله داشت که هر کدام پس از مشاهده امتیازدهی شد. در پایان امتیاز کلی منزل و بخش‌های پنج‌گانه آن محاسبه و دسته‌بندی شد. همچنین عوامل دموگرافیک مربوط به سرپرست خانوار در دو منطقه شامل جنس، وضعیت تأهل و شغل، تعداد افراد خانوار و سطح تحصیلات ثبت گردید.

  یافته‌ها: ایمنی منازل دو گروه در بخش­های محوطه اتاق‌ها، حمام و سرویس‌های بهداشتی داخل منزل، محوطه خارجی منزل شامل بالکن، حیاط، پشت‌بام و پارکینگ (001/0 p ) تفاوت چشمگیر داشتند. همچنین در بین عوامل دموگرافیک نقش جنس و میزان تحصیلات سرپرست خانوار در ایمنی منزل قابل توجه بود، به طوری که در زنان و افراد با تحصیلات کمتر از دیپلم میزان ایمنی منزل در هر دو منطقه کاهش می‌یافت و میزان این کاهش در منطقه حاشیه شهر بیشتر بود.

  نتیجه‌گیری: ایمنی منازل در مناطق مختلف شهر بیشتر متأثر از منطقه است. لذا نظارت بر ساخت و سازهای حاشیه شهر به خصوص در تعمیرات و تغییرات داخل ساختمان‌ها الزامی است. تقویت بنیادهای حمایتی زنان سرپرست خانوار و افزایش سطح اطلاعات عمومی جامعه می‌تواند در ارتقاء ایمنی منازل نقش مؤثری داشته باشد.