مقدمه: هدف کلیه مطالعات حیطه سلامت افزایش سلامت انسان‌ها و افزایش عدالت در سلامت می‌باشد. برای رسیدن به این اهداف تصمیمات متعددی در سطوح بین‌المللی و منطقه‌ای اتخاذ می‌گردد. در اخذ این تصمیمات چقدر از تحقیقات استفاده می‌شود؟ مطالعه حاضر برای بررسی وضعیت بهره‌برداری از دانش در تصمیم‌گیری‌های سلامت کشور طراحی گردید.

روش کـار: این مطالعه به صورت کیفی و از طریق 10 مصاحبه عمیق فردی با سیاستگذاران و 6 بحث متمرکز گروهی با پژوهشگران در سطوح کلان (مدیران و سیاستگذاران وزارت بهداشت) و محیطی (پژوهشگران و ارایه دهندگان خدمت) انجام گردید.

یافته‌ها: بهره‌برداری از دانش در بخش‌های تولیدکنندگان و استفاده‌کنندگان از دانش و در فضای تبادل میان آنها در سطوح مختلفی دارای مشکلاتی می‌باشد. مشکلات ذکر شده در محورهای خصوصیات پژوهش، پژوهشگران و تصمیم‌گیران، مدیریت سرمایه‌های انسانی و مدیریت پژوهش و برنامه‌ها و در نهایت سیاست در پژوهش و تصمیم‌سازی طبقه‌بندی گردید. عدم وجود یک برنامه مشخص برای ارتباط میان تولیدکنندگان و استفاده‌کنندگان از دانش هم از موانع موجود بر سر راه دستیابی به سطح ایده‌آل ترجمان دانش می‌باشد.

نتیجه‌گیری: برای تقویت بهره‌برداری از پژوهش‌های بخش سلامت کشور باید با یک نگاه جامع مشکلات را مشخص و راهکارهای مورد نیاز را در سطوح مختلف شناسایی نمود. توجه به نظام ملی نوآوری به عنوان یکی از زیرساخت‌های لازم برای هدفمند نمودن این اقدامات ضروری می‌باشد.