مقدمه: از آنجایی‌که وقوع یک لقاح موفق نتیجه برهم کنش مناسب گیرنده‌ها و لیگاندهای مستقر در غشای دو سلول اسپرم و تخمک می‌باشد، بنابراین شناسایی وقایع مولکولی و گلیکوپروتئین‌های دخیل در این برهم کنش، با استفاده از آنتی‌بادی منوکلونال می‌تواند اطلاعات موجود در زمینه مکانیسم‌های دخیل در لقاح را افزایش داده و از طرف دیگر علت ناباروری‌های ناشی از نقایص مولکولی و یا ناباروری‌های با علت ایمونولوژیک را روشن ‌سازد.

روش کار: بعد از تولید آنتی‌بادی‌های منوکلونال علیه آنتی‌ژن‌های سطحی اسپرماتوزوای انسانی، جهت تولید انبوه آنتی‌بادی با کشت سلول هیبریدوم در صفاق موش و ایجاد آسیت، مقادیر زیادی آنتی‌بادی تولید گردید. آنتی‌ژن‌های سطحی اسپرم‌های نرمال با استفاده از دو ترکیب NaCl و LIS ‌ به‌طور جداگانه استخراج شد. جهت تعیین محل آنتی‌ژن مورد نظر، آزمون ایمونوفلورسانس غیرمستقیم با استفاده از آنتی‌بادی HS80 صورت گرفت. در ضمن به‌منظور تعیین وزن مولکولی آنتی‌ژن مورد نظر، آزمون ایمونوبلاتینگ پروتئین‌های استخراجی انجام شد.

یافته‌ها: بعد از تزریق سلول هیبریدوم HS80 به صفاق هر موش حدود mg 5/13 آنتی‌بادی ازمجموع پنج موش به‌دست آمد. به‌دنبال رنگ‌آمیزی ایمونوفلورسانس در ناحیه آکروزومی و در قسمت کوچکی از ناحیه گردن، فلورسانس درخشانی بین تمام جمعیت سلول‌های اسپرمی مشخص گردید. در عین حال بعد از آزمون ایمونوبلاتینگ، وزنی در محدوده 4 ±80 کیلو دالتون برای آنتی‌ژن مورد نظر ( HS80 ) محاسبه شد.

نتیجه‌گیری: حضور آنتی‌ژن مزبور در ناحیه تحت استوایی سر اسپرم، احتمال داشتن نقشی در فرایندهای حیاتی اسپرم از جمله اتصال به غشای سیتوپلاسمی تخمک را در مورد این آنتی‌ژن افزایش می‌دهد و امکان دارد اتصال این آنتی‌بادی به اسپرم بتواند در شرایط فیزیولوژیک بر روند لقاح تأثیر محسوسی داشته باشد که می‌تواند این امر موضوع تحقیقات بعدی قرار گیرد.