مقدمه: تهیه خون و فرآورده‌ای خونی، نگهداری، انتقال و تزریق این اجزا هر یک فرآیند مخصوص به خود را دارد ؛ لذا باید بر تمامی مراحل فوق نظارتی مستمر وجود داشته باشد و این جنبه نظارتی وقتی مناسب خواهد بود که افراد مسؤول حداقل آگاهی‌های لازم را در ارتباط با طب انتقال خون داشته باشند.

روش کـار:�این مطالعه به صورت مقطعی انجام پذیرفت. از افراد مقاطع تحصیلی مختلف در بیمارستان آموزشی امام رضا (ع) مشهد، شامل دستیاران رشته‌های مختلف تحصیلی، کارورزها، کارآموزها و پرستاران، تعداد222 نفر به طور تصادفی انتخاب گردیدند. پس از آن با ارایه پرسش‌نامه‌ای حاوی 8 سؤال به هر یک از آنها، سطح آگاهی این گروه‌ها در ارتباط با جنبه‌های مختلف طب انتقال خون شامل نگهداری، انتقال، تزریق و واکنش‌های احتمالی ناشی از تزریق به صورت جداگانه و در قیاس با یکدیگر مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته‌ها:�بالاترین نمره اخذ شده از بین این چهار گروه، 6/14و مربوط به پرستارها بود و از نظر آماری نمره آنها اختلاف معناداری با سه گروه دیگر داشت. بعد از آنها دستیاران با نمره متوسط 2/12 قرار گرفتند. از بین دستیاران رشته‌های مختلف، دستیاران رشته‌های اطفال، داخلی و پاتولوژی از سطح نمره بالاتری برخوردار بودند. از بین جنبه‌های مختلف مورد بررسی مرتبط با طب انتقال خون، این گروه‌ها از شرایط نگهداری خون و فرآورده‌های خونی کمترین میزان آگاهی را داشتند.

نتیجه‌گیری:�در کل، این بررسی نشان‌دهنده پایین بودن سطح آگاهی گروه‌های مختلف پزشکی شاغل در بیمارستان در ارتباط با طب انتقال خون می‌باشد. بنابراین جهت بهبود این روند پیشنهاد می‌گردد علاوه بر گنجاندن واحد آموزشی خاص طب انتقال برای دستیاران و دانشجویان پزشکی، کمیته‌ای مشخص جنبه‌های گوناگون آموزشی و محتوای درسی طب انتقال خون را در مقاطع تحصیلی مختلف مرتباً مرور نموده و آن را مطابق با استانداردهای پذیرفته شده به روز نماید.