مقدمه: کودکان رکن اساسی رشد و تکامل جوامع می‌باشند، بنابراین توجه به سلامت جسمی و روحی کودکان از مهم‌ترین دغدغه‌های حوزه بهداشت و درمان است. این پژوهش با هدف بررسی وضعیت توسعه‌یافتگی استان‌های ایران ازنظر شاخص‌های سلامت کودکان انجام شد.
روش‌کار: برای سنجش توسعه‌یافتگی سلامت کودکان از 14 شاخص عفونت‌های تنفسی و سل، عفونت‌های روده‌ای، هپاتیت B ، هپاتیتC، کمبودهای ‏تغذیه، هموگلوبینوپاتی و کم‌خونی‌های همولیتیک، نقایص مادرزادی، بیماری‌های قلبی-عروقی، دیابت، اختلالات روانی، پوسیدگی دندان‌های شیری، سوء‌استفاده جنسی در دوران کودکی، بازماندگی از رشد کودکان که همگی بر اساس سال‌های زندگی تعدیل شده با ناتوانی^[1] هستند و نیز امید زندگی استفاده شده‌است. شاخص‌های تمامی استان‌ها در سال 2019 از مجموعه آماری بار جهانی[2] بیماری‌ها جمع‌آوری و با استفاده از تحلیل تاپسیس(TOPSIS) و آنتروپی شانون(Shannon entropy)، استان‌ها بر اساس این شاخص‌ها رتبه‌بندی شدند تا وضعیت توسعه‌یافتگی سلامت کودکان در ایران مشخص شود.
یافته ها: کودکان به ترتیب در استانهای گیلان، چهارمحال‌بختیاری و مازندران بهترین وضعیت و در استان سیستان‌و‌بلوچستان بدترین وضعیت سلامت را  دارند. همچنین در حدود 16 درصد از استانهای کشور وضعیت سلامت کودکان بسیار ضعیف و کمتر از متوسط و در 54 درصد استانها، وضعیت توسعه‌یافتگی از نظر شاخص‌های سلامت کودکان مناسب است.
نتیجه گیری: با شناسایی شرایط و نیازهای سلامت جوامع و استانها می‌توان در مورد ارائه خدمات و امکانات بهداشتی، برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری صحیح‎‌تری انجام داد. همچنین ارتقای شاخص‌های سلامت و وضعیت توسعه با آموزش‌های لازم و تخصیص انگیزه‌های مناسب، ثبات سیاسی و اقتصادی و ارتقای مولفه‌های اجتماعی سلامت امکان‌پذیر است.