چکیده: (662 مشاهده)
فلج مغزی یک آنسفالوپاتی غیر پیشرونده (استاتیک) می باشد که ممکن است همراه اختلالات گفتاری، شنوایی و بینایی، تشنج، اختلالات یادگیری، عقب ماندگی ذهنی و مانند آن باشد. این اختلال در اثر صدمه به مغز در هر یک از مراحل رشد آن رخ می دهد و معمولا راه های حرکتی را گرفتار می سازد. با توجه به مقدم بودن پیشگیری بر درمان و عدم انجام تحقیق درباره فلج مغزی (از نظر علت شناسی، انواع و اختلالات همراه) در ایران، بر آن شدیم تا این تحقیق را انجام دهیم. یک مطالعه مورد – شاهد برای بررسی تاثیر ریسک فاکتورهای مختلف بر روی فلج مغزی صورت گرفت. نمونه های انتخاب شده از بین مراجعین به مراکز بهداشتی و توانبخشی تهران با تشخیص فلج مغزی، انتخاب شدند که تعداد آنها در کل به 200 مورد می رسید و 300 نفر فرد سالم نیز به عنوان شاهد از بین همسایگان یا مدارس منطقه به روش تصادفی ساده انتخاب گردیدند. اطلاعات حاصله در پرسشنامه هایی جمع آوری و نتایج استخراج گردیدند. شایع ترین عوامل ایجادکننده فلج مغزی، عوامل حین تولد بود که در بین آنها وزن کم حین تولد بیشترین تعداد بود. فلج مغزی اسپاستیک دی پلژیک، شایعترین نوع (39.5%) گزارش گردید، 47% از کل مبتلایان و بیشتر افراد مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک کوادری پلژیک (63%) دچار عقب ماندگی ذهنی بودند. تشنج (که در 35% از بیماران مشاهده شد) و اختلال بلع، بیش از همه در نوع اسپاستیک کوادری پلژیک وجود داشت. اختلال گفتاری در 70% مبتلایان مشاهده شد که 48% آنان از نوع خفیف بود. بیشترین نوع اختلالات بینایی استرابیسم بود که در فلج مغزی اسپاستیک دی پلژیک مشاهده گردید.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1385/6/15