Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

هدف اصلی این پژوهش، مطالعه هزینه خدمات درمانی و میزان مشارکت مالی بیمه شدگان در پرداخت هزینه های درمانی در سطح ملی است. نمونه مورد مطالعه 4518 بیمه شده صندوق های مختلف سازمان بیمه خدمات درمانی در 19 استان کشور می باشد که در سال 1376 در یکی از بیمارستانهای غیر طرف قرارداد (اکثرا خصوصی) بستری شده اند. نوع پژوهش کاربردی با روش، توصیفی - تحلیلی و به صورت آینده نگر بوده است.نتایج پژوهش نشان می دهد که میانگین هزینه بستری بیماران بیمه شده در بیمارستان های غیر طرف قرارداد طبق تعرفه آزاد و دولتی به ترتیب 1958940 و 744180 ریال با میانگین مدت بستری 3.87 روز بوده است. بیمه شدگان بیش از 65 درصد کل هزینه های بیمارستان های غیر طرف قرارداد را بدون احتساب هزینه های غیر رسمی پرداخت کرده اند که این امر موجب عدم رضایت بیش از 77 درصد آنها به علت غیر واقعی بودن تعرفه ها شده است. خویش فرمایان بدون زمان انتظار بیمه می شوند و ریسک بستری آنها در سال اول عضویت حدود 90 درصد است. کارکنان دولت و سایر اقشار هر 13 سال یکبار در بیمارستان بستری می شوند. با محاسبه هزینه درمان بستری خویش فرمایان و کارکنان دولت در ماه در بخش خصوصی، چنانچه این بیمه شدگان بخواهند از درمان بخش خصوصی استفاده کنند به ترتیب باید حدود 4.7 و 3.5 برابر حق سرانه درمانی مصوب را بپردازند. در بیمارستان های غیر طرف قرارداد به ازای هر زایمان طبیعی 1.7 مورد سزارین نیز انجام گرفته است که خسارت آن به بیمه درمانی قابل ملاحظه است.براساس نتایج بدست آمده، اقتصاد بیمه درمانی، بر مبنای واقعیت های اقتصادی جامعه شکل نگرفته است و بسیار شکننده و آسیب پذیر است. از این رو واقعی کردن تعرفه ها و حق سرانه ها، محاسبه الگوی مصرف درمان، تعیین بار مالی بیمه درمانی و مطالعه قدرت بیمه شدگان باید در محاسبات اقتصادی بیمه درمانی لحاظ گردد تا موجب از بین رفتن اعتماد بین دریافت کننده، ارائه دهندگان خدمت و سازمان های بیمه ای نگردد.

واژه‌های کلیدی: اقتصاد بیمه درمان، هزینه درمان بیمه شدگان، بیمارستان های غیر طرف قرارداد

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---