مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسی روند حیوان گزیدگی و عوامل جمعیت شناختی مرتبط با آن در شهرستان بابل طی سالهای 1397 تا 1401 انجام شد.
روش کار: این مطالعه مقطعی بر اساس داده‌های جمع‌آوری‌شده قربانیان حیوان گزیدگی است که  به روش سر شماری از گزارشات ثبت شده مرکز بهداشت بابل در فاصله زمانی بهار 1397 تا فصل زمستان 1401  بدست آمده است. متغیرهای مورد بررسی در این مطالعه شامل متغیرهای جمعیت شناختی، ویژگی حیوان، الگوهای زمانی حیوان گزیدگی و برخی الگوهای بالینی مانند اقدامات سلامتی پس از حیوان گزیدگی و دریافت پروفیلاکسی پس از مواجهه می باشد. برای تحلیل داده ها از نسخه 23 نرم افزار SPSS استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که از 10073 قربانی حیوان‌گزیدگی، بیشترین موارد در طی 5 سال 1397-1401 در جنسیت مرد 7544 (74.89%) رخ داده است. نسبت قربانیان مرد به زن 2.98 برابر است. بیشترین مورد گزش حیوان گزیدگی با سگ و سپس گربه به ترتیب با 8069 (81%) و 1232 (12.23%) بود. درصد حیوان گزیدگی در افراد بدون شغل طی 5 سال، 2.35 برابر افزایش یافت و 5521 (54.8%) از افراد شغل غیراداری داشتند. همچنین با گذشت زمان روند صعودی در تعداد قربانیان با حیوانات دارای صاحب رخ داده و حیوان گزیدگی با سگهای دارای صاحب نسبت به حیوانات بدون صاحب 2.17 برابر است.
نتیجه گیری: از آنجایی که داده ها حاکی از افزایش روند حیوان گزیدگی توسط سگهای دارای صاحب و در گروه شغلهای غیراداری و همچنین کودکان، زنان خانه دار است، نیاز به آموزش و برنامه نظارتی ساختارمند با همکاری سازمانهای دیگر است که به خوبی آسیب حیوان گزیدگی کنترل گردد.