چکیده: (811 مشاهده)
در دو دهه اخیر میزان وقوع عفونتهای قارچی افزایش قابل ملاحظه ای یافته است. عفونتهای قارچی عمقی برای پزشکانی که با بیمارانی چون مبتلایان به سرطان، بیماران دچار نقص سیستم ایمنی و آنهائی که بصورت فیزیولوژیکی دچار نقص ایمنی می باشند سر و کار دارند مشکلات عمده ای ایجاد می کند. در یک بررسی گذشته نگر که بر روی عفونتهای قارچی منتشر در بخش قارچ شناسی انستیتو پاستور بمدت 5 سال (ازفروردین ماه 73 تا اسفند 1377) صورت گرفت تعداد 581 نمونه از نظر این نوع عفونتها مورد بررسی قرار گرفته است. تشخیص بوسیله ازمایش مستقیم و کشت انجام می گرفت.در این بررسی عفونت قارچی در 151 مورد ثابت شد که شامل 77 مورد مرد و 74 مورد زن بودند 64 مورد عفونت قارچی (4/42%) یعنی با فاصله اطمینان 95 درصدی (%42.4±8) در بیمارانی که دارای یک یا چند فاکتور زمینه ای برای ابتلا به عفونت قارچی گسترده و مهاجم بودند روی داد. اما در 87 مورد (%57.6±8) بیماری قارچی در افراد نرمال روی داد. شایعترین عامل عفونت قارچی گونه های کاندیدا با (%76.8±6) بود. در این بررسی شایعترین فاکتور زمینه ای در بیماران دچار نقص ایمنی: بدخیمی های خونی، پیوند عضو و دیابت بود. بدلیل اینکه عفونت قارچی در بیماران مبتلا به نقص ایمنی از انسیدانس بسیار بالائی برخوردار است، پیشگیری در مرحله ای که علائم بالینی عفونت هنوز ظاهر نشده کمک بزرگی به درمان محسوب گشته و بنابراین درمان ضد قارچی برای مبتلایان به ضعف سیستم ایمنی که به عفونتهای قارچی مبتلا می باشند بایستی هر چه سریعتر صورت گیرد.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1385/6/15